• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نهی از وصف ملازم عبادت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نهی از وصف ملازم عبادت به معنای تعلق نهی به عَرَض لازم عبادت می‌باشد.



نهی از وصف ملازم عبادت، در جایی است که نهی ، به وصف ملازم عبادت تعلق می‌گیرد. منظور از وصف ملازم، وصفی است که در خارج با موصوف یکی باشد و وجودی جدای از وجود موصوفش نداشته باشد، مانند:نهی از جهر و یا اخفات قرائت در نماز ، که جهر و اخفات از خصوصیات و اوصاف قرائت شمرده می‌شود و هر دو به یک وجود، موجود گشته‌اند.


به نظر برخی از صاحب نظران، این نهی بر فساد عبادت دلالت می‌کند، زیرا محال است قرائتی که نهی به آن تعلق گرفته، مقرِّب عبد به سوی مولا باشد.
[۲] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۷، ص۲۶۲.
[۳] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۲۲.



۱. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۵، ص۱۳.    
۲. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۷، ص۲۶۲.
۳. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۲۲.
۴. سبحانی تبریزی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ج۱، ۲، ص۱۳۳.    
۵. میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، قوانین الاصول، ج۱، ص۱۵۶.    
۶. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۲.    
۷. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ۲، ص۴۵۶.    
۸. عراقی، ضیاء الدین، مقالات الاصول، ص۳۸۶.    
۹. نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱، ۲، ص۴۶۳.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «نهی از وصف ملازم عبادت».



جعبه ابزار