نُغادِر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُغادِر: (فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ) «نُغادِر» از مادّه «
غدر» به معناى ترک گفتن چيزى است، به همين جهت به كسى كه پيمان و عهد خود را بشكند و ترک كند، مى‌گويند: غدر كرده است و اين كه به گودال‌هاى آب
«غدير» مى‌گويند، به خاطر آن است كه، مقدارى از آب باران در آنها، رها و ترک شده است.
به هر حال، جمله فوق، تأكيدى است بر اين حقيقت كه
«معاد» يک حكم عمومى و همگانى است و هيچ كس از آن مستثنى نخواهد بود.
(وَ يَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَ تَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَ حَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا) (و روزى را به خاطر بياور كه
کوه‌ها را به حركت درآوريم؛ و
زمین را آشكارا و هموار مى‌بينى؛ و همه مردم را محشور مى‌كنيم، و احدى از ايشان را فروگذار نخواهيم كرد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى «
وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً» اين است كه ما احدى از بشر را ترک نمى‌كنيم و همه را زنده مى‌كنيم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نُغادِر»، ص۵۹۱.
