• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نجم‌الدین عبداللّه بن محمد شافعی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نجم‌الدین عبداللّه بن محمد شافعی اصفهانی، از محدّثین عامّه و عرفای اصفهان در قرن هفتم و هشتم هجری بوده است.



شیخ نجم‌الدّین عبداللّه بن محمّد بن محمّد بن علی اصفهانی شافعی، از محدّثین عامّه اصفهان در قرن هفتم و هشتم هجری بوده است.
وی از اکابر عرفای قرن هفتم هجری است. در سال ۶۴۳ق متولّد شده و مردی عابد و صالح بوده و پس از تحصیل به تصوّف مایل گشته و مردم به وی اعتقاد زیاد داشته‌اند. او از شاگردان ابوالعبّاس احمد بن عمر مُرسی انصاری اسکندری بوده است.


او پس از وفات استادش ابوالعباس مُرسی به مکّه معظّمه مشرف شده و بیست و چند سال در آنجا مجاورت نموده و در این مدّت هرگز به زیارت مدینه منوّره مشرّف نشد!
عاقبت در ماه جمادی‌الآخر ۷۲۱ق در مکّه وفات یافت و در نزدیکی مزار فضیل بن عیاض مدفون شد.


«الوجیزه» در فقه از تالیفات اوست. یافعی در «مرآت الجنان» حکایات و کراماتی از وی نقل می‌کند.
[۱] شیرازی، جنید، شدّ الازار، (حواشی)، ص۴۷۴.
[۴] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۹۷۵.



۱. شیرازی، جنید، شدّ الازار، (حواشی)، ص۴۷۴.
۲. یافعی، عبدالله ابن اسعد، مرآه الجنان، ج۴، ص۱۹۹.    
۳. عسقلانی، أحمد بن علی، الدرر الکامنه، ج۳، ص۸۶.    
۴. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۹۷۵.



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۵۵.    






جعبه ابزار