• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نبز (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَبَز (به فتح نون و باء) از واژگان قرآن کریم به معنای لقب بد دادن است.



نَبَز : در مجمع البیان فرموده: نبز بد لقب دادن است در اقرب الموارد گفته: «نَبَزَهُ‌ بکذا: لَقَّبَه به» و آن در القاب قبیح شایع است در قاموس تنابز را تعایر و تداعی بالقاب گفته است


(وَ لا تَلْمِزُوا اَنْفُسَکُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْاَلْقابِ‌) (و يكديگر را مورد طعن و عیب‌جویی قرار ندهيد و با القاب زشت و ناپسند يكديگر را ياد نكنيد)
در مجمع البیان فرموده: نبز بد لقب دادن است در اقرب الموارد گفته: «نَبَزَهُ‌ بکذا: لَقَّبَه به» و آن در القاب قبیح شایع است در قاموس تنابز را تعایر و تداعی بالقاب گفته است معنی آیه: بر خودتان عیب نبندید و با القاب بد یکدیگر را نخوانید یا به همدیگر القاب بد ننهید، این لفظ فقط یکبار در کلام الله آمده است.
در نهج البلاغه خطبه ۱۹۱ در وصف متقین آمده: «وَ لَا یُنَابِزُ بِالْاَلْقَابِ وَ لَا یُضَارُّ بِالْجَارِ».
محمد عبده آنرا صدا کردن با لقب بد گفته است یعنی متّقی مردم را با لقب زشت نمی‌خواند و به همسایه ضرر نمی‌رساند.
در نهایه گفته: التَّنَابُزُ: التَّداعِی بالالقاب، و از آنست حدیث: «اَنَّ رَجُلًا کَانَ‌ یُنْبَزُ قَرْقُورَا». یعنی مردی را لقب قرقور داده بودند.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۸۸.    
۳. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین تحقیق الحسینی، ج۴، ص۳۷.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۲۴.    
۵. فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، قاموس المحیط، ج۲، ص۱۹۳.    
۶. حجرات/سوره۴۹، آیه۱۱.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۶.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۲۴.    
۹. فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، قاموس المحیط، ج۲، ص۱۹۳.    
۱۰. امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۱.    
۱۱. ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه، ج۵، ص۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ن»، ج۷، ص۱۰.    






جعبه ابزار