مَلَک (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَلَک: (جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا) «مَلَک» (به فتح میم و لام) به معنای
فرشته می‌باشد.
الملائكة و
ملک. به طورى كه «
راغب» در كتاب مفردات مى‌گويد: اصلش از «
مالک» است كه اين هم مقلوب از «ملاک»، و «المألک و المالكة و الألوک» يعنى «پيام و رسالت»، و همين‌طور فعل «ألكنى» يعنى: «پيام مرا به او برسان و ابلاغ كن».
«ملائكة» بر مفرد و جمع هر دو اطلاق مى‌شود.
«
خلیل بن احمد» گفته است: «المألكة» يعنى «پيام و
رسالت»، زيرا پيام شفاهى است و با دهان انجام مى‌شود، چنان كه گفته‌اند:
فَرَس يَأْلُک اللِّجامَ وَ يُعْلک. «اسبى است كه لگام و دهانه را در دهان مى‌گيرد.
به موردی از کاربرد «
مَلَک» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا أولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ يَزيدُ في الْخَلْقِ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ) «ستايش مخصوص خداوندى است كه آفريننده آسمان‌ها و
زمین است، كه فرشتگان را رسولانى قرار داد داراى بال‌هاى دوگانه و سه‌گانه و چهارگانه، او هرچه بخواهد در آفرينش مى‌افزايد، زيرا
خداوند بر هر چيزى تواناست.»
(جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا أولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ ...) كلمه ملائكة جمع
ملک- به فتحه لام- است، كه موجوداتى هستند مخلوق خدا، و واسطه‌هايى بين او و بين عالم مشهود، كه آنان را موكل بر امور عالم تكوين و تشريع كرده است، و بندگان محترمى هستند كه هرگز خدا را در هر صورتى كه به ايشان فرمان بدهد نافرمانى نمى‌كنند، و به هر چه مامور شوند انجام مى‌دهند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ملک»، ج۱، ص۷۳.
