مَائِده (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَائِده: (أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مآئِدَةً) «مَائِده» در لغت، هم به خوان، سفره و طَبَق، گفته مىشود، و هم به غذايى كه
در آن قرار مىدهند،
و
در اصل از مادّه «
ميد» به معناى حركت و تكان خوردن است شايد اطلاق
«مائده» بر سفره و غذا به خاطر نقل و انتقالى است كه
در آن صورت مىگيرد.
(إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ) (
در آن هنگام كه
حواریون گفتند: «اى
عیسی بن
مریم! آيا پروردگارت مىتواند مائدهاى از
آسمان بر ما نازل كند؟» او
در پاسخ گفت: «از
شک و ترديد
در قدرت خدا بپرهيزيد اگر با ايمان هستيد!»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید:چيزى كه ظاهر آيه آن را افاده مىكند اين است كه حواريين از مسيح تقاضاى معجزه مخصوصى كردهاند
در حالى كه خود از اصحاب و از خواص آن جناب بودهاند، و بارها معجزات باهره و كرامات ظاهرهاى كه داشت از او ديده بودند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَائِده»، ص۴۹۵.