موسی بن جعفر کاشف‌الغطاء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موسی بن جعفر کاشف الغطاء (۱۱۸۰-۱۲۴۳ق)،
فقیه،
اصولی،
ادیب و
شاعر، فرزند ارشد
شیخ جعفر کاشف الغطاء است.
موسی بن جعفر (۱۱۸۰-۱۲۴۳ق/۱۷۶۶-۱۸۲۷م)،
فقیه، اصولی، ادیب و شاعر، فرزند ارشد شیخ جعفر کاشف الغطاء. وی در
نجف چشم به
جهان گشود.
مقدمات علوم و خارج
فقه و اصول را نزد پدر آموخت و به درجۀ
اجتهاد رسید. در حیات پدر از یاران او در تدریس،
فتوی، حلّ و فصل مرافعات و مراجعات مردم بود. برخی از علما، موسی را در دقّت نظر علمی و
فقهی بر پدرش ترجیح داده‌اند.
شاگردان بسیاری، از جمله برادرش شیخ حسن و شیخ محمدحسن (
صاحب جواهر)، از حوزۀ درس او بهره گرفته‌اند.
شیعیان عراق از پشتیبانی شیخ موسی در برابر حاکمان
عثمانی و
وهابیان و دیگر مخالفان برخوردار بودند. در ۱۲۳۱ق/۱۸۱۵م که احتمال هجوم وهابیان به نجف می‌رفت، دستور داد بار دیگر دیواری استوار بر گرد شهر بسازند. وی به منظور حفظ دارایی آستان
امام علی (علیه‌السلام)، همۀ چیزهای گرانب‌ها و قابل حمل
حرم را پس از صورت‌برداری دقیق به
بغداد انتقال داد و در خزانۀ دولتی به امانت نهاد و پس از رفع احتمال حملۀ وهابیان، آن‌ها را به جای خود بازگرداند.
شیخ موسی نزد دولت‌های
ایران و عثمانی از اعتبار برخوردار بود و هر دو دولت برای رفع اختلافات خود از وی بهره می‌گرفتند و از این‌رو به عنوان «مصلح» شهرت یافت.
بر اثر آشوب‌های محلی مدتی به
کربلا آمد و در آن شهر به تدریس پرداخت. سفری به ایران کرد و
فتحعلی‌شاه او را گرامی داشت. شاه ۱۲۰۰۰ تومان به او بخشید، ولی او همۀ آن را به نیازمندان داد.
وی در اواخر عمر از
مراجع تقلید شیعه شمرده می‌شد. کتاب مُنیة الرّاغب که شرحی است بر کتاب
بغیة الطّالب پدرش، تألیف اوست.
آقابزرگ می‌گوید نسخه‌های بسیاری از متن خطی آن را دیده است.
تقریرات درس
فقه او تحت عنوان کتاب اللّقطة و الغصب و القضاء به وسیلۀ
سیدامیر عبدالفتاح مراغی نیز تدوین شده است که به گفتۀ آقابزرگ به صورت خطی باقی مانده‌است.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌کاشف‌الغطاء»، ج۲، ص۴۵۳.
