منافقان و غزوه بدر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَفَق، ايجاد سوراخى در
زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ
موش-
پايان يافتن و از بين رفتن.
نفاق عبارت است از داخل شدن در
شرع و
دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر،
اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير
اسلام در درون،
ظاهر و باطن متفاوت داشتن،
دورویی،
ریاکاری.
نفاق هم در
ایمان است، هم
طاعات، هم
معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از
ریا است.
در این مقاله آیات مرتبط با منافقان و غزوه بدر معرفی می‌شوند.
حضور مؤمنان در
جنگ بدر، ناشى از
فريب
خوردگى آنان در پندار
منافقان و
بیماردلان:
إذ يقول المنفقون والّذين فى قلوبهم مّرض غرّ هؤلآء دينهم ....
به هنگامى كه منافقان و آنها كه در دلهايشان بيمارى بود مى‌گفتند اين گروه (مسلمانان) را دينشان
مغرور ساخته و هر كس بر خدا
توکل كند (پيروز مى‌گردد) خداوند
عزیز و
حکیم است.
در اينكه منظور از" منافقان" وَ" الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ" چه كسانى بوده‌اند مفسران گفتگوى بسيارى كرده‌اند، ولى بعيد نيست كه هر دو عبارت اشاره به گروه
منافقان مدینه باشد، زيرا قرآن مجيد در باره منافقان كه شرح حال آنها در آغاز
سوره بقره آمده است مى‌گويد" فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً"." در دل‌هاى آنان بيمارى است و خدا نيز بر بيمارى آنها مى‌افزايد".
]
و اين گروه يا منافقانى هستند كه در
مدینه به صفوف مسلمانان پيوسته بودند و
اظهار اسلام و
ایمان مى‌كردند اما در باطن با آنها نبودند، و يا آنها كه در
مکه ظاهرا ايمان آورده‌اند، ولى از
هجرت به مدینه سرباز زدند و در ميدان
بدر به صفوف
مشرکان پيوسته، و به هنگامى كه كمى نفرات مسلمانان را در برابر لشكر
کفر ديدند در تعجب فرو رفتند و گفتند اين جمعيت مسلمانان
فريب دين و آئين خود را خوردند و به اين ميدان گام گذاردند و در هر حال خداوند از نيت باطنى آنها خبر مى‌دهد و اشتباه آنان و همفكرانشان را روشن مى‌سازد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۳۶، برگرفته از مقاله «منافقان و غزوه بدر».
