مفسران قرن دوازدهم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مفسران
قرن دوازدهم به مفسران
شیعه و
اهل سنت در قرن دوازدهم هجری قمری اطلاق می‌شود.
برخی از مفسران شیعه قرن دوازدهم هجری عبارتند از:
۱. محمد شریف فرزند ابورضا دیلمانی (زنده در سال ۱۱۰۰ ق) صاحب
تفسیر آیة النور ؛
۲. فرج الله فرزند محمد حویزی حایری، از علمای شیعی (م ۱۱۰۰ق) و صاحب کتاب التفسیر (تفسیر حویزی)؛
۳.
سید هاشم بحرانی (م ۱۱۰۷ق) صاحب تفسیر البرهان فی تفسیر القرآن؛
۴.
میرزا محمد تنکابنی (م ۱۱۲۴ق) از حکما و مجتهدان اصولی و صاحب حاشیه بر زبدة البیان فی تفسیر احکام القرآن؛
۵. میر محمدابراهیم فرزند
میرمحمد معصوم تبریزی (م ۱۱۴۹ق) صاحب تحصیل الاطمینان فی مطالب زبدة البیان؛
۶. ابوالریاض ابراهیم فرزند علی بن حسن بلادی بحرانی، از علمای
شیعه و صاحب تفسیر الاقتباس و التضمین من کتاب الله المبین؛
۷. شیخ احمد فرزند شیخ اسماعیل (م ۱۱۵۱ق) از فقهای
امامیه و صاحب تفسیر قلائد الدرر فی بیان آیات الاحکام بالاثر؛
۸. میر سید صدرالدین محمد (م ۱۱۵۴ق) صاحب تفسیر مدرسی؛
۹. ملا رفیع الدین فرزند فرج خراسانی معروف به
ملا رفیعا صاحب تفسیر معروف به تفسیر ملارفیعا؛
۱۰.
سید عزالدین محمد امام البدر (م ۱۱۸۲ق) فرزند سید اسماعیل کحلانی صنعانی معروف به الامیر، از علمای
زیدیه و صاحب تفسیر کحلانی.
از مفسران
اهل سنت در قرن دوازدهم نیز می‌توان به اسماعیل حقی بروسی (م ۱۱۱۷ ق) صاحب
تفسیر روح البیان ، احمد بن ابی سعید ملاجیون (م ۱۱۳۰ق) صاحب التفسیرات الاحمدیة فی بیان الآیات الشرعیة، و سلیمان بن عمر عجیلی مصری معروف به الجمل (م ۱۱۹۶ق) صاحب
تفسیر الفتوحات الالهیة بتوضیح تفسیر الجلالین للدقائق الخفیة اشاره کرد.
تفاسیر قرن دوازدهم قمری .
فرهنگ‌نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله«مفسران قرن دوازدهم».
