معجزه نوح (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نوح علیه‌السلام اوّلين
پیامبر فرستاده شده به سوى تمام مردم
زمین و اوّلين پيامبرى است كه
عذاب -
استیصال- در زمان وى نازل گرديد.
وى در ۳۵۰ سالگى يا ۴۸۰ سالگى به
نبوّت مبعوث شد و ۹۵۰ سال در قوم خود زيست.
قرآن کریم با اوصاف و القاب نيك از اين پيامبر بزرگ نام برده و
هفتاد و یکمین سوره قرآن نيز به نام
نوح است. در این مقاله آیات مرتبط با معجزه
حضرت نوح علیه‌السلام معرفی می‌شوند.
توفان فراگير و
کشتی نجات، از
معجزات نوح عليه‌السلام:
۱. وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ
نُوحٍ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ ... فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ جَعَلْناهُمْ خَلائِفَ وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ.
بخوان بر آنها
سرگذشت نوح را، آن هنگام كه به قوم خود گفت اى قوم من اگر موقعيت و يادآورى من نسبت به آيات الهى بر شما سنگين (و غير قابل تحمل) است (هر كار از دستتان ساخته است بكنيد) من بر خدا
توکل كرده‌ام فكر خود و قدرت معبودهايتان را جمع كنيد و هيچ چيز بر شما مستور نماند سپس به
حیات من پايان دهيد (و لحظه‌اى) مهلتم ندهيد! (اما توانايى نداريد).اما آنها او را تكذيب كردند و ما او و كسانى را كه با او در ك
شتی بودند
نجات داديم، آنها را جانشين (و وارث كافران) قرار داديم و كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردند غرق نموديم پس ببين عاقبت كار آنها كه انذار شدند (و به
انذار الهی اهميت ندادند) چگونه بود؟!
۲. وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا
نُوحاً إِلى قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ حَتَّى إِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ.
ما
نوح را به سوى قومش فرستاديم (نخستين بار به آنها گفت:) من براى شما بيم دهنده‌اى آشكارم.
... و (اكنون) در حضور ما و طبق وحى ما كشتى بساز و در باره آنها كه
ستم كردند شفاعت مكن كه آنها غرق شدنى هستند.
... (اين وضع هم چنان ادامه يافت) تا فرمان ما فرا رسيد و
تنور جوشيدن گرفت، (به
نوح) گفتيم از هر جفتى از حيوانات (
نر و
ماده) يك زوج در آن (كشتى) حمل كن، همچنين خاندانت را مگر آنها كه قبلا وعده هلاك آنان داده شده (همسر
نوح و يكى از فرزندانش) و همچنين مؤمنان را، اما جز عده كمى به او
ایمان نياوردند.
۳. وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا
نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ وَ إِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ.
ما
نوح را به سوى قومش فرستاديم، به آنها گفت اى قوم من! خداوند يكتا را بپرستيد كه غير از او معبودى براى شما نيست، آيا (باز از پرستش بتها) پرهيز نمى‌كنيد؟
...ما به
نوح وحی كرديم كه كشتى را در حضور ما و مطابق فرمان ما بساز و هنگامى كه فرمان ما (براى غرق آنان) فرا رسد و آب از تنور بجوشد (كه اين نشانه فرا رسيدن طوفان است) از هر يك از انواع حيوانات يك
جفت در كشتى سوار كن، و همچنين خانواده‌ات را، مگر آنها كه قبلا وعده هلاكشان داده شده است (اشاره به
همسر نوح و
فرزند ناخلف اوست) و ديگر در باره اين ستمگران با من سخن مگوى كه آنها همگى هلاك خواهند شد!... (آرى) در اين ماجرا آيات و نشانه‌هايى براى
صاحبان عقل و
اندیشه است و ما مسلما همگان را آزمايش مى‌كنيم.
۴. وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا
نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ فَأَنْجَيْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفِينَةِ وَ جَعَلْناها آيَةً لِلْعالَمِينَ.
ما
نوح را به سوى قومش فرستاديم و او در ميان آنها هزار سال، الا پنجاه سال، درنگ كرد اما سرانجام
طوفان آنها را فرو گرفت در حالى كه
ظالم بودند. ما او و
اصحاب کشتی را رهايى بخشيديم و آن را آيتى براى جهانيان قرار داديم.
۵. كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ
نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ وَ حَمَلْناهُ عَلى ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ.
پيش از آنها
قوم نوح تكذيب كردند (آرى) بنده ما (
نوح) را تكذيب كرده و گفتند: او
دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شده‌ام،انتقام مرا از آنها بگير. در اين هنگام
درهای آسمان را گشوديم و آبى فراوان و پى در پى فرو باريد. و
زمین را شكافتيم و چشمه‌هاى زيادى بيرون فرستاديم، و اين دو آب به اندازه‌اى كه مقدر بود با هم درآميختند. و او را بر مركبى كه از الواح و ميخهايى ساخته شده بود سوار كرديم. مركبى كه تحت نظارت ما حركت مى‌كرد اين كيفرى بود براى كسانى كه به او
کافر شدند. ما اين ماجرا به عنوان نشانه‌اى در ميان امتها باقى گذارديم، آيا كسى هست كه پند گيرد.
۶. فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً إِنَّا لَمَّا طَغَى الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ .
با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت كردند، و خداوند نيز آنها را به
عذاب شديدى گرفتار ساخت. ما هنگامى كه
آب طغيان كرد شما را سوار بر كشتى كرديم.
آيه شريفه اشاره به
توفان نوح علیه‌السلام دارد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۵۲۲، برگرفته از مقاله «معجزه نوح علیه‌السلام».
