مدح (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مدح:«مدح» به معناى هر گونه ستايش است، خواه در برابر يک امر اختيارى باشد يا غير اختيارى،
فى المثل تعريفى را كه از يک گوهر گران‌بها مى‌كنيم، عرب آن را
«مدح» مى‌نامد، و به تعبير ديگر مفهوم
مدح، عام است در حالى كه مفهوم حمد، خاص مى‌باشد.
(الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ) (حمد و سپاس مخصوص
خداوندی است كه
پروردگار جهانيان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه حمد به طورى كه گفته‌اند به معناى ثنا و ستايش در برابر عمل جميلى است كه ثنا شونده باختيار خود انجام داده، به خلاف كلمه (
مدح) كه هم اين ثنا را شامل می‌شود، و هم ثناى بر عمل غير اختيارى را، مثلا گفته مى‌شود (من فلانى را در برابر كرامتى كه دارد حمد و
مدح كردم) ولى در مورد تلألؤ يک مرواريد، و يا بوى خوش يک گل نمى‌گویيم آن را حمد كردم بلكه تنها مى‌توانيم بگویيم (آن را
مدح كردم).
حرف (الف و لام) كه در اول اين كلمه آمده استغراق و عموميت را مى‌رساند، و ممكن است (لام) جنس باشد، و هر كدام باشد مالش يكى است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مدح»، ص۵۱۳.
