• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن علی صیرفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ابوجعفر محمد بن علی بن ابراهیم صیرفی، به گفته رجال‌شناسان شیعه از راویان ضعیف، غالی، بد‌اندیش و دروغگو، غیرقابل اعتماد و جاعل حدیث بود.



ابوجعفر محمد بن علی بن ابراهیم صیرفی قرشی کوفی، اهل کوفه و خواهرزاده خلاّد سدّی و از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) بود و با محمد بن علی بن ابراهیم همدانی متفاوت است و چون از موالی قریش بوده، لقب قرشی گرفته است. به گفته آیت‌الله خوئی، فضل بن شاذان ابوسمینه را در میان چند تن کذّاب مشهورترین می‌دانست. وی از عبدالرحمان بن محمد بن ابی هشام، ابراهیم خداء، عیسی بن عبدالله عمری، نصر بن مزاحم منقری و محمد بن عبدالله خراسانی خادم امام رضا (علیه‌السّلام) روایت کرده است. احمد برقی۲۸۰ق احمد بن هلیل، ابن داهر مرادی و محمد بن حسان رازی از او حدیث شنیده و روایت کرده‌اند. رجال‌شناسان شیعی ابوسمینه را محدثی ضعیف، غالی بد‌اندیش و دروغگو، غیرقابل اعتماد و جاعل حدیث خوانده‌اند. وی در کوفه به دروغگویی شهرت داشت. نجاشی نوشته است که صیرفی زمانی به قم مسافرت کرد و مدتی نزد احمد بن محمد بن عیسی اشعری، فقیه بزرگ قمّیین به سر برد، ولی دیری نپایید که غالی‌گری وی شهرت یافت و به دستور اشعری از قم اخراج گردید.


تالیفات صیرفی عبارت‌اند از: الدلائل العتق تفسیر عمّ یتسائلون الآداب و کتاب الوصایا که محمد ماجیلویه و محمد بن عبدالله محمدی آنها را روایت کرده‌اند. گفته شده است که آثار وی همانند کتاب‌های حسین بن سعید اهوازی بوده است که حدود سی کتاب در موضوعات مختلف فقهی داشت.
[۱۸] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۱۵۱.



۱. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۲۷۴.    
۲. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۵۴.    
۳. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۳۱۹-۳۲۳.    
۴. شیخ کلینی، الکافی، ج۱، ص۷۴.    
۵. شیخ کلینی، الکافی، ج۳، ص۲۲۷.    
۶. شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۵۰.    
۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۸.    
۸. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۱۲۰.    
۹. شیخ کلینی، الکافی، ج۱، ص۷۴.    
۱۰. طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۳۶۶-۳۶۷.    
۱۱. سید بن طاووس، علی بن موسی، فرج المهموم، ص۲۲۵.    
۱۲. نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۵۶.    
۱۳. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۳۹۸.    
۱۴. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۲۷۴.    
۱۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۳۲.    
۱۶. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۳۲.    
۱۷. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۵۳.    
۱۸. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۱۵۱.
۱۹. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۶۶.    
۲۰. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۹، ص۴۲۱.    
۲۱. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۱۵۰.    
۲۲. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۰۳.    
۲۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱، ص۱۰.    
۲۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۵، ص۹۶.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۱۱-۷۱۲، برگرفته از مقاله «محمد صیرفی».






جعبه ابزار