محمدصادق نجمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیت‌الله محمدصادق نجمی در سال ۱۳۱۵ ش، در روستای «هریس» از توابع شبستر، متولد شد. وی دارای فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و علمی می‌باشد که تالیفاتی نیز دارد.
«محمدصادق نجمی»، به سال ۱۳۱۵ ش، در روستای «هریس» از توابع شبستر، متولد شد. وی زندگی خود را این گونه گزارش می‌دهد: «پدرم، ثقةالاسلام، حاج میرزا احمد آقا هریسی و چند تن از اجدادم، از
علما و روحانیون مورد
اعتماد مردم بوده‌اند. مادرم، از
سادات کوه کمری است. پدر وی، حاج میری آقا، عموی آیت‌الله العظمی
حجت رحمة‌الله‌علیه می‌باشد. این جانب تا حدود ۱۵ سالگی، در همان روستا که دارای مردمی متدین می‌باشد، رشد کرده‌ام؛ روستایی که در اثر فراوانی
آب، از طراوت و خرمی برخوردار است. مردم این روستا، علاقه‌مند به
مذهب و
اهل‌بیت علیه‌السّلام و پایبند به اصول اخلاقی می‌باشند.
هشت یا نه ساله بودم که به مکتب خانه رفتم. تحصیل را با روخوانی
قرآن شروع کردم و پس از آن با بخشی از
ادبیات فارسی آشنا شدم. در آن روز در مکتب خانه‌های آذربایجان، «
گلستان»
سعدی، «
نصاب الصبیان»، «
تاریخ وصاف»، «
ابواب الجنان» و... آموزش داده می‌شد. در
تدریس برخی از این کتاب‌ها، علاوه بر فراگیری ادبیات فارسی، آموزش مسائل اخلاقی نیز مورد توجه بود.
پس از این دوره، در نزد پدرم «
جامع المقدمات»، «
سیوطی» و «
شرح جامی» را فراگرفتم. تقریبا در پانزده سالگی، پدرم مرا به
مدرسه «طالبیه
تبریز» برد و از آن زمان به بعد من هم به صف طالبان علوم دینی پیوستم. شوق فراوانی نسبت به تحصیل
علوم دینی داشتم. پس از یک سال و چند ماه توقف در تبریز و تکمیل کردن
درس‌هایی که نزد پدرم آغاز کرده بودم، سرانجام در اواخر
تابستان سال ۱۳۳۲ ش، رهسپار
حوزه علمیه قم شدم و با فضل خداوند در
مدرسه فیضیه سکونت گزیدم. ورود این جانب به
قم، با
ماه محرم سال ۱۳۷۲ ق، مصادف بود، چهار ماه پس از ورودم به قم، در ماه
جمادی الاولی، حضرت آیت‌الله العظمی حجت رحلت کرد.
دوران تحصیل این جانب از این تاریخ تا سال ۱۳۵۹ ش؛ یعنی تقریبا سی سال، ادامه داشت. در این مدت، علاوه بر تحصیل و
تدریس دروس متداول
حوزه علمیه، به تالیف و ترجمه کتاب‌های متعددی موفق شدم و هذا من فضل ربی. بیشترین تحصیل این جانب، در
حوزه علمیه قم و بخشی دیگر در
حوزه علمیه مشهد بود، زیرا تقریبا نه ماه پس از ورودم به قم که هوا رو به گرمی می‌رفت، والدینم به قصد
زیارت مشهد، وارد قم شدند و من نیز به همراه آنان به مشهد مقدس عزیمت نمودم. در این سفر، پدرم مقدمات توقفم را در تعطیلات تابستانی در حوزه علمیه مشهد، فراهم کرد و اجازه اقامتم را در یکی از حجره‌های
مدرسه «
خیرات خان»، از متولی این
مدرسه، آقای دربندی دریافت نمود. این برنامه که مصادف با اولین ماه‌های ورود آیت‌الله العظمی،
میلانی از
عراق به مشهد مقدس برای تعطیلات تابستانی بود، در سال‌های بعد هم برایم الگو شد و اکثر تعطیلات تابستانی را در مشهد مقدس مشغول تحصیل و مطالعه می‌شدم. تالیف کتاب «سیری در صحیحین»، از ثمرات این حوزه مقدس و از عنایات حضرت
علی بن موسی الرضا علیه‌السّلام می‌باشد.
در حوزه علمیه قم، مدتی در
مدرسه فیضیه و مدتی در
مدرسه خان و مدتی نیز در
مدرسه حجتیه اقامت داشتم. در مشهد مقدس نیز گاهی درمدرسه «
خیرات خان» و گاهی در
مدرسه میرزا جعفر اقامت داشتم. پس از انتشار جلد اول کتاب «سیری در صحیحین»، چند ماه با اجازه آیت‌الله العظمی میلانی، در
مدرسه وی و در حجره مخصوص او اقامت داشتم. این در شرایطی بود که مطالعه و تالیف جلد دوم همین کتاب را پیگیری می‌کردم و عنایات خاص آن مرد بزرگ نیز تشویقی بر ادامه این تالیف بود و جلد اول همین کتاب را با
تفسیر «
المیزان» و «
المراجعات»، به عنوان جایزه به طلاب هدیه می‌داد. تحصیلات من تنها در
علوم حوزوی بود، اما با تلاش
شهید بهشتی، یک کلاس آموزش
زبان انگلیسی شبانه در دبیرستان «دین و دانش» قم تشکیل می‌شد و عده‌ای از طلاب که بنده هم جزء آنان بودم، در آن شرکت می‌نمودیم».
آیت‌الله نجمی، در سال ۱۳۶۰ به دستور حضرت
امام خمینی رحمة‌الله‌علیه ، به
امامت جمعه شهرستان خوی منصوب و در مدت بیست سال، علاوه بر ایفای وظیفه امامت جمعه و حل مشکلات اجتماعی و پاسخ گویی به نیازهای مردم، در همان سال اول، ساختمان
مدرسه علوم دینی این شهر را تکمیل کرد و حوزه علمیه را سرو سامان بخشید. بنا بر وظیفه اسلامی، حضور گسترده‌ای در جبهه‌های جنگ داشت.
یکی دیگر از فعالیت‌های وی، تاسیس مؤسسه حمایت از بیماران کلیوی و ایجاد مؤسسه توان بخشی
مادر است که توانسته است یک صد و ده نفر از زنان و دختران عقب مانده ذهنی از سراسر استان را بازپروری نماید. از دیگر خدمات اجتماعی او تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی در سال ۱۳۶۴ و ریاست آن تا سال ۱۳۸۰ بود.
آیت‌الله محمدصادق نجمی همچنین نماینده مردم
آذربایجان غربی و
شرقی در دومین و سومین دوره
مجلس خبرگان رهبری بود.
ایشان، پس از عمری تلاش و خدمت، سرانجام در شامگاه
جمعه، ۲۵ شهریور ۱۳۹۰ ش، دار فانی را وداع گفت.
نویسنده از محضر اساتید بسیاری بهره برده است که به نام تعدادی از این بزرگواران اشاره می‌شود:
۱. شیخ علی اکبر اهری، معروف به نحوی؛
۲. شیخ عبدالله نورانی؛
۳.
شهید مفتح.
۴.
شهید مطهری.
۵. سید جواد خطیبی.
۶.
مشکینی.
۷.
آیت الله شیخ جعفر سبحانی۸.
شیخ مرتضی حائری یزدی.
مرحوم محمدصادق نجمی، بیش از بیست اثر را از خود به یادگار گذاشتند که بیشتر آنها به زبان‌های انگلیسی، اردو، عربی و ترکی ترجمه شده است. وی همچنین با اجازه حضرت آیت‌الله
خوئی و
علامه عسکری، کتاب‌های «
البیان»، «
عایشه در دوران
علی» و «
عبدالله بن سبا» را با همکاری استاد هاشم هریسی، به زبان فارسی ترجمه کرد.
برخی از آثار وی عبارتند از:
۱. سخنان
حسین بن علی علیه‌السّلام از
مدینه تا
کربلا؛
۲. سیری در صحیحین؛
۳. تاریخ حرم
ائمه بقیع؛
۴. یک مناظره علمی؛
۵. هدیه غدیریه.
تاریخ حرم ائمه بقیع (کتاب)
نرم افزار تا حضور، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
