شیخ محمّدحسن بن محمّدکاظمورنوسفادرانی، عالم فاضل و فقیهمحدّث و مفسّر، از دانشوران قرن سیزدهم هجری. [اصلاً از اهالی محلّه «ورنوسفادران» از محلاّت ثلاثه سِدِه ماربین (خمینی شهر فعلی) بوده و در اصفهان نزد جمعی از فضلاء از جمله حاج محمّدابراهیم کلباسی به تحصیل پرداخته است.]
او مؤلف تفسیر مختصری است بر قرآن کریم و در اوّل آن گوید: «تفسیر بعضی از کلمات قرآن است و قرائت و صیغه و عدد و آیات و حروف آن». مؤلّف در سلخ ذیقعده ۱۲۴۱ق از نوشتن کتاب فراغت حاصل نموده و فرزندش محمّدمهدی آن را وقف نموده است.
[۲]مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۱۶.
[تالیف دیگر او «تذکرة الاخوان» کتابی مفصّل شامل احادیث منقول از کتب حدیثی در یک مقدمه و ۶۵ باب و یک خاتمه است که در سال ۱۲۴۵ق تالیف شده و به شماره ۱۲۷۸۴ در کتابخانه آیت‌اللّه مرعشی نجفی موجود است.
