محمد و تنزیه خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از
تنزیه‌کنندگان
خدا که در
آیات قرآن به آن اشاره شده،
محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله است.
پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، موظّف
به تنزیه خداوند:
۱. «قُل هذِهِ سَبيلى ادعوا الَى اللَّهِ عَلى بَصيرَةٍ انا ومَنِ اتَّبَعَنى وسُبحنَ اللَّهِ وما انا مِنَ المُشرِكين؛
بگو: اين راه من است! من و پيروانم، با
بصیرت كامل،
به سوى
خدا دعوت مى‌كنيم.
منزّه است
خدا! و من از
مشرکان نيستم.»
۲. «ولَقَد نَعلَمُ انَّكَ يَضيقُ صَدرُكَ بِما يَقولون • فَسَبّح بِحَمدِ رَبّكَ وكُن مِنَ السجِدين؛
ما مى‌دانيم سينه‌ات از آنچه آنها مى‌گويند تنگ مى‌شود (و تو را سخت ناراحت مى‌كنند). براى دفع اين ناراحتى پروردگارت را تسبيح‌گو و ستايش نما؛ و از
سجده‌کنندگان باش.»
۳. «وقالوا لَن نُؤمِنَ لَكَ حَتّى تَفجُرَ لَنا مِنَ الارضِ يَنبوعا • او يَكونَ لَكَ بَيتٌ مِن زُخرُفٍ او تَرقى فِى‌السَّماءِ ولَن نُؤمِنَ لِرُقيّكَ حَتّى تُنَزّلَ عَلَينا كِتبًا نَقرَؤُهُ قُل سُبحانَ رَبّى هَل كُنتُ الّا بَشَرًا رَسولا؛
و گفتند: ما هرگز
به تو
ایمان نمى‌آوريم تا اين‌كه چشمه جوشانى از اين سرزمين خشك و سوزان براى ما خارج سازى، يا براى تو خانه‌اى پر نقش و نگار از
طلا باشد؛ يا
به آسمان بالا روى؛ و حتّى اگر
به آسمان روى، ايمان نمى‌آوريم مگر آن‌كه نامه‌اى از سوى
خدا بر ما فرود آورى كه آن را بخوانيم. بگو:
منزّه است پروردگارم (از اين سخنان بى‌معنا)! مگر من جز انسانى فرستاده از سوى
خدا هستم؟!»
۴. «فَاصبِر عَلى ما يَقولونَ وسَبّح بِحَمدِ رَبّكَ قَبلَ طُلوعِ الشَّمسِ وقَبلَ غُروبِها ومِن ءاناىِ الَّيلِ فَسَبّح واطرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرضى؛
پس در برابر آنچه مى‌گويند،
صبر كن؛ و پيش از
طلوع آفتاب، و قبل از
غروب آن،
تسبیح و حمد پروردگارت را
به جا آور؛ و در ساعاتى از
شب و اطراف روز پرورردگارت را تسبيح گوى؛ باشد كه ازالطاف‌الهى خشنود شوى.»
۵. «فَاصبِر انَّ وعدَ اللَّهِ حَقٌّ واستَغفِر لِذَنبِكَ وسَبّح بِحَمدِ رَبّكَ بِالعَشىّ والابكر؛
پس اى پيامبر! صبر و شكيبايى پيشه كن كه وعده
خدا حق است، و براى
گناه (
ترک اولی) خود
استغفار كن، و هر
صبح و
شام پروردگارت را تسبيح و حمد بگو.»
۶. «فَاصبِر عَلى ما يَقولونَ وسَبّح بِحَمدِ رَبّكَ قَبلَ طُلوعِ الشَّمسِ وقَبلَ الغُروب • ومِنَ الَّيلِ فَسَبّحهُ وادبرَ السُّجود؛
در برابر آنچه آنها مى‌گويند شكيبا باش، و پيش از طلوع آفتاب و پيش از غروب تسبيح و حمد پروردگارت را بگوى، و در بخشى از شب او را تسبيح كن، و بعد از سجده‌ها.»
۷. «واصبِر لِحُكمِ رَبّكَ فَانَّكَ بِاعيُنِنا وسَبّح بِحَمدِ رَبّكَ حينَ تَقوم ومِنَ الَّيلِ فَسَبّحهُ وادبرَ النُّجوم؛
همچنين
به هنگام شب او را تسبيح گوى و نيز
به هنگام پشت كردن
ستارگان (و طلوع صبح).»
۸. «فَسَبّح بِاسمِ رَبّكَ العَظيم؛
حال كه چنين است
به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.» ونیز--)
۹. «واذكُرِ اسمَ رَبّكَ بُكرَةً واصيلا • ومِنَ الَّيلِ فَاسجُد لَهُ وسَبّحهُ لَيلًا طَويلا؛
و نام پروردگارت را هر صبح و شام ياد كن. و پاسى از شب را براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبيح گوى.»
۱۰. «سَبّحِ اسمَ رَبّكَ الاعلى؛
منزّه شمار نام پروردگار بلند مرتبه‌ات را!»
۱۱. «فَسَبّح بِحَمدِ رَبّكَ واستَغفِرهُ انَّهُ كانَ تَوّابا؛
پروردگارت را تسبيح و حمد گوى و از او
آمرزش بخواه كه او بسيار توبه‌پذير است.»
تنزیه‌کنندگان خدا (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۵۸، برگرفته از مقاله «تنزیه‌کنندگان خدا (محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله)»
