محمد بن موسی حازمی همدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حازمی همَدانی، ابوبکر محمد بن موسی بن
عثمان بن حازم، ملقب به زین
الدین،
محدّث و حافظ و نسبشناس ایرانی
قرن ششم است.
او به
جدش حازم و نیز به شهر
همدان منسوب است.
حازمی در ۵۴۸ به
دنیا آمد.
در همدان نزد ابوالوقت عبدالاول بن عیسی سجزی و شهردار بن شیرویه دیلمی و ابوزرعه طاهر بن محمد مقدسی، در
اصفهان نزد ابوموسی محمد بن عمر مدینی و در
بغداد ، موصل، بصره و آذربایجان از
مشایخ و استادان مختلف
حدیث و
فقه آموخت و از ابوعبداللّه رستمی، ابوسعد سمعانی و ابوطاهر سِلَفی
اجازه روایت گرفت.
ابوعبداللّه سعید بن یحیی بن دبیثی و تقی
الدین ابنباسویه، مُقریِ واسطی، از شاگردان او بودند.
حازمی را
زاهد و متعبد، دارای محفوظات بسیار و شناخت بسیار از احادیث
احکام ، و خوشبیان دانستهاند.
او در فقه پیرو
شافعی بود و در مجلس درس خویش طرق احادیث المُهَذب فی فقه الامام الشافعی ابواسحاق شیرازی را
املا میکرد.
حازمی، که در بغداد سکونت گزیده بود، در ۵۸۴ در آنجا از دنیا رفت و او را در
قبرستان شونیزیه به
خاک سپردند.
حازمی کتابهای بسیاری تألیف کرده است که برخی از آنها عبارتاند از:
۱) الاعتبار فی بیان الناسخ و المنسوخ من الآثار (یا فیالحدیث)، که در آن، احادیثی از
پیامبر اکرم را که با حدیث یا احادیثی دیگر
نسخ شدهاند به ترتیب ابواب کتب فقهی
در هفت جزء، از کتاب الطهارة تا کتاب اللباس، آورده و در مقدمهای مفصّل به بحث درباره علم ناسخ و منسوخ، وجوه گوناگون ترجیح حدیثی بر حدیث دیگر و نیز فرق میان
تخصیص و نسخ پرداخته است.
این کتاب، که به تعبیر ابنعماد
در موضوع خود بیبدیل است، چندبار تصحیح و چاپ شده است (حیدرآباد، دکن ۱۳۱۹ش/ ۱۳۵۹ق؛ حمص، ۱۳۴۵ش؛ حلب ۱۳۶۲ش/ ۱۴۰۳ق؛ بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۱ ).
۲) عُجالة المبتدی و فُضالة المنتهی، در علم انساب.
حازمی در این
کتاب نسبها را به ترتیب حروف الفبا ذکر کرده و در ذیل هر
نسب ، نام یک یا چند تن از
صحابیان ،
تابعین و
رجال مشهور حدیث را آورده است.
بهگفته حازمی،
در این موضوع عالمان بسیاری کتاب نوشتهاند اما
آثار آنان مفصّل است؛ بدین سبب، او این کتاب را به گونهای نوشته است که وقت زیادی از خواننده نگیرد.
این کتاب دوبار تصحیح و چاپ شده است (قاهره ۱۳۷۷ش/ ۱۹۹۸ و ۱۴۲۲/۲۰۰۲)
۳) کتاب الأماکن یا مااتّفق لفظه و افترق مسمّاه من الامکنة.
این کتاب فرهنگی الفبایی از
غزوهها و سریههای پیامبر، شهرها، روستاها، کوهها و دیگر مکانهایی است که
اشتراک لفظی دارند.
چون حازمی محدّث بوده، در ذیل برخی شهرها و روستاها، به بعضی نکات تاریخی اشاره کرده است
و اگر نام آن موضع در حدیث بهکار رفته، از آن حدیث
و همچنین از رجال و محدّثان و عالمان مشهور آن شهرها و روستاها یاد کرده است
او همچنین، گاهی برای تبیین بهتر سخن خویش در معرفی مکانها، بیت شعری
شاهد آورده که نام یا معنای آن مکان در
شعر به کار رفته است.
حازمی در تألیف این کتاب از منابعی چون
تاریخ مصر ابوسعید بن یونس
و تاریخ نیشابور حاکم نیشابوری
بهره برده است.
یاقوت حموی
از این کتاب در تألیف معجمالبلدان استفاده کرده و در عین حال این مطالب او را سرقتی از کتاب اسکندری دانسته است.
توضیح اینکه کتاب الأماکن با کتاب الامکنة و المیاه و الجبال و الآثار نصر بن عبدالرحمان فزاری اسکندری
شباهت بسیاری دارد؛ ضمن آنکه ممکن است حازمی از مختصر آن، که ابوموسی مدینی تهیه کرده است، استفاده کرده باشد.؛
بدینسبب مصحح کتاب، برای
تطبیق بهتر، در ذیل اماکن مذکور در کتاب حازمی، مطالب کتاب فزاری اسکندری را نیز نقل کرده است.
اختلاف در ذکر نام این کتاب در منابع شرح حال حازمی و دیگر کتابها، ظاهرآ بدان سبب بوده که مؤلف قبل از اتمام این کتاب از دنیا رفته و خود نامی بر آن ننهاده است.
نسخهای خطی از این کتاب را نخستین بار فؤاد سزگین با عنوان ما اتّفق لفظه و افترق مسمّاه فی الاماکن و البلدان المشتبهة فی الخط در مجموعه خویش افست نموده (فرانکفورت ۱۳۶۵ش/۱۹۸۶) و سپس حمد جاسر آن را تصحیح و چاپ کرده است.
۴) شروط الائمة الخمسة، که در آن شروط
بخاری ،
مسلم ،
ابوداوود سجستانی ،
ترمذی و نسائی را برای ذکر احادیث در
صحاح خود بررسی کرده است.
این کتاب با تصحیح محمد زاهد کوثری، در ۱۳۰۶ش/۱۳۴۶ق در دمشق به چاپ رسیده است.
دیگر آثار حازمی، که به چاپ نرسیدهاند، عبارتاند از:
۱) کتاب ناتمام الفیصل فی مشتبه النسبة،
درباره نسبتهای راویانی که ممکن است به سبب شباهت یا تعدد مکانها موجب
تحریف یا
تصحیف نامشان شود، مانند تیمی که گاه منسوب به تیم قریش و گاه منسوب به تیم الرباب است یا طبری که گاه منسوب به
طبرستان و گاه منسوب به طبریه واسط است.
۲) کتابٌ اُسْنِدَ فیه احادیث المهذب ابواسحاق شیرازی.
ابن
صلاح این کتاب را دیده و آن را
تخریج احادیث المهذب فی فقه الامام الشافعی نامیده است.
کتاب حازمی تا نیمه کتاب الصلاة انجام گرفته و ناتمام مانده است.
۳) المؤتلف و المختلف، که تتمه الاکمال ابنماکولاست.
در منابع شرح حال حازمی، از این کتاب کمتر یاد شده ولی او خود در الاماکن چندین بار از آن نام برده است.
سلسلة الذهب فیما روی الامام احمد بن حنبل عن الامام الشافعی، تحفة السفینة
و کتاب الضعفاء و المجهولون
نیز از آثار حازمیاند.
(۱) ابنخلّکان، وفیات الاعیان وأنباء أبناء الزمان.
(۲) ابندبیثی، المختصرالمحتاجالیه من تاریخ ابنالدّبیثی، اختصار محمد بن احمد ذهبی، در احمد بن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، چاپ صدقی جمیل عطار، ج ۱۵، بیروت ۱۴۲۴/۲۰۰۴.
(۳) ابن
صلاح، طبقات الفقهاء الشافعیة، چاپ محیی
الدین علی نجیب، بیروت ۱۹۹۲.
(۴) ابنعماد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب.
(۵) عبدالرحمان بن اسماعیل ابوشامه، الروضتین فی اخبار الدولتین النوریة و الصلاحیة، چاپ ابراهیم زیبق، بیروت ۱۴۱۸/۱۹۹۷.
(۶) ابونعیم اصفهانی، کتابالضعفاء، چاپ فاروق حماده، مغرب: دارالبیضاء، (بیتا).
(۷) محمد بن موسی حازمی همدانی، الاعتبار فی الناسخ و المنسوخ فیالحدیث، چاپ احمد طنطاوی جوهری، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۱.
(۸) محمد بن موسی حازمی همدانی، الأماکن، او، ما اتّفق لفظه و افترق مسمّاه من الامکنة، چاپ حمد جاسر، ریاض (بیتا).
(۹) محمد بن موسی حازمی همدانی، کتاب عجالةالمبتدی و فضالة المنتهی فیالنسب، چاپ عبداللّه کنّون، قاهره ۱۴۲۲/۲۰۰۲.
(۱۰) محمد بن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۴/۲۰۰۳.
(۱۱) عبدالوهاب بن علی سبکی، طبقات الشافعیة الکبری، چاپ محمود محمد طناحی و عبدالفتاح محمد حلو، قاهره ۱۹۶۴ـ ۱۹۷۶.
(۱۲) صفدی، اعیان العصر.
(۱۳) محیی
الدین عطیه،
صلاح
الدین حفنی، و محمدخیر رمضان یوسف، دلیل مؤلفاتالحدیث الشریف المطبوعة القدیمة و الحدیثة، بیروت ۱۴۱۶/۱۹۹۵.
(۱۴) ایگناتی یولیانوویچ کراچکوفسکی، تاریخ الادب الجغرافیالعربی، نقله عن الروسیة
صلاح
الدین عثمان هاشم، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۷.
(۱۵) ایگناتی یولیانوویچ کراچکوفسکی، ترجمه فارسی: تاریخ نوشتههای جغرافیایی در جهان اسلامی، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران ۱۳۷۹ش.
(۱۶) یاقوت حموی، معجمالبلدان.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن موسی حازمی همدانی»، شماره۵۶۹۸.