• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن سائب کلبی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ابونضر محمد بن سائب کلبی۱۴۶ق)، از عالمان به انساب و مفسران قرن دوم هجری قمری در کوفه بود.



ابونضر محمد بن سائب بن بشر نسابه کلبی اخباری کوفی، اهل کوفه و از قبیله کلب بن وبره یا بنی عبدود بود و از اصحاب امام باقر و امام صادق(علیهماالسلام)
[۴] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۱۳۶.
به شمار می رفت و از امام باقر و امام صادق(علیهماالسلام) و افرادی چون شعبی، ابی صالح و دیگران روایت کرده است و محدثانی چون فرزندش هشام، سفیان ثوری و ابومعاویه از او حدیث نقل کرده اند. وی از شاگردان ابی صالح، جریر و فرزدق بود و از علمای کوفه محسوب می شد و در تفسیر و تاریخ گذشتگان تبحر داشت و به همین‌جهت سلیمان بن علی عباسی، والی بصره، منزلش را محل تدریس ایشان قرار داد تا برای مردم تفسیر قرآن بگوید. برخی از رجال‌نویسان اهل‌سنت او را در نقل حدیث ضعیف دانسته‌اند و برخی معتقدند که او از سبئی‌ها، پیروان عبدالله بن سباء، می باشد که اعتقاد دارند که حضرت علی(علیه‌السلام) زنده است و ظهور خواهد کرد و دنیا را پر از عدل و داد می کند، بعد از اینکه پر از ظلم و جور شده باشد. رجالیون وی را امامی مذهب دانسته‌اند.


ایشان دارای تألیفاتی بوده که از آن جمله است: تفسیر القرآن آیات الاحکام تقسیم القرآن و غریب القرآن.


وی سرانجام به سال ۱۴۶ق در کوفه از دنیا رفت.


۱. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۷، ص۲۷۰.    
۲. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۳۳.    
۳. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۵، ص۲۴۷.    
۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۱۳۶.
۵. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۸۹.    
۶. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۷۲.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۳، ص۵۵۶.    
۸. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۳۳۷.    
۹. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۲۴۸.    
۱۰. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۷، ص۲۷۰.    
۱۱. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۳، ص۵۵۶.    
۱۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۲۴۹.    
۱۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۴.    
۱۴. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۱۳۳.    
۱۵. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۳۳۷.    
۱۶. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۲۴۸.    
۱۷. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۴.    
۱۸. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱، ص۳۰۰.    
۱۹. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۳۸۸.    
۲۰. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۶، ص۴۹.    
۲۱. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۵۳۶.    
۲۲. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۱۱۷.    
۲۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱، ص۴۰.    
۲۴. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۱۱۴.    
۲۵. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۴، ص۳۰۹.    
۲۶. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۱، ص۱۰۱.    
۲۷. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۵۸.    
۲۸. عصفری، خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفه، ص۳۴۲.    
۲۹. عصفری، خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۲۸۴.    
۳۰. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۱۵۸.    
۳۱. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۳، ص۶۹.    
۳۲. داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۲، ص۱۴۹.    
۳۳. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۲۱۱.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۳۲-۷۳۳، برگرفته از مقاله «محمد کلبی».






جعبه ابزار