شیخ محمّدباقر استرآبادی، از علمای اواسط قرن سیزدهم هجری است. اصلش از «ناه کوه» است. وی نزد علمای اصفهان تحصیل نموده و در این شهر برخی از کتب را کتابت نموده است از جمله: حاشیه معالم تالیف ملّا میرزا محمّد شیروانی و غیره.
[۱]آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه: الکرام البرره فی القرن الثالث بعد العشره، ج۱، ص۱۶۰.
در کتابخانه مجلس شورای ملّی مجموعه‌ای است به شماره ۳۰۹۹ حاوی چند نامه و رقعه، که در شماره ۱۲ آن را بدین‌گونه معرفی می‌کند: «نامه محمّدباقر استرآبادی مدرس اصفهان»
[۲]مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، فهرست مجلس، ج۴۸۱ ۱۰.
همچنین در بیاض امام‌قلی‌میرزا فرزند نادرشاه نامه‌ای از صاحب عنوان به علماء بغداد موجود است.
