قِنْوان (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِنْوان: (مِنْ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِیَةٌ) «قِنْوان» جمع
«قِنْو» (بر وزن صنف) اشاره به رشته‌های باریک و لطیفی است که پس از شکافته شدن
خوشه سربسته نخل خارج می‌گردد.
(وَ هُوَ الَّذِیَ اَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَاَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ کُلِّ شَیْءٍ فَاَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاکِبًا وَ مِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِیَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِّنْ اَعْنَابٍ وَ الزَّیْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَ غَیْرَ مُتَشَابِهٍ انظُرُواْ اِلِی ثَمَرِهِ اِذَا اَثْمَرَ وَیَنْعِهِ اِنَّ فِی ذَلِکُمْ لآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ) (اوست آن کس که از آسمان، آبی نازل کرد و به وسیله آن انواع نباتات را رویاندیم و از آن، ساقه‌ها و شاخه‌های سبز، خارج ساختیم و از آن‌ها دانه‌های متراکم و از شکوفه نخل،
خوشه‌هایی با رشته‌های باریک خارج ساختیم و باغ‌هایی از انواع انگور و زیتون و انار، گاه شبیه به یکدیگر و گاه بی‌شباهت! هنگامی که میوه می‌دهد، به میوه آن و طرز رسیدنش بنگرید که در آن، نشانه‌هایی از عظمت
خدا برای گروه
مؤمنان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: قنوان جمع قنو و به معنای عذق -به کسر عین- است که
خوشه خرما را گویند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قِنْوان»، ص۴۴۷.
