• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قوّة (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





قُوَّة (به ضم قاف و فتح میم مشدده) از واژگان قرآن کریم به معنای نیرومندی است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: قَویّ (به فتح قاف و کسر واو) به معنای نیرومند و از اسماء حسنی و مُقْوین (به ضم میم و سکون قاف) به معنای اغنیاء و فقراء هر دو.



قُوَّة به معنای نیرو و نیرومندی است: «قوی یقوی قوّة: ضدّ ضعف».


(قالُوا نَحْنُ اُولُوا قُوَّةٍ) «گفتند: ما نیرومندیم.»
(خُذُوا ما آتَیْناکُمْ‌ بِقُوَّةٍ) «آنچه داده‌ایم محکم بگیرید.»
و آن کنایه از اعتنا و عمل است، عیاشی از اسحق بن عمار نقل کرده از امام صادق (علیه‌السّلام) پرسیدم از (خُذُوا ما آتَیْناکُمْ‌ بِقُوَّةٍ) آیا قوّه ابدان مراد است یا قوّه قلوب؟ فرمود: هر دو. «اَ قُوَّةٌ فِی الْاَبْدَانِ اَمْ فِی الْقُلُوبِ؟ قَالَ: فِیهِمَا جَمِیعاً.»

۲.۱ - قُوی

قُوی (به ضم قاف و فتح واو) جمع قوّه است. در قرآن چنین آمده مثل‌: (عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوی‌) «فرشته پر قدرت باو تعلیم داده است.» مراد از آن جبرئیل است در اقرب گفته: رجل شدید القوی مردی است که ترکیب خلقتش محکم باشد.
[۸] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
در مجمع فرموده: قوی در نفس و خلقت و شاید «قوی» اشاره به جهات تصرّف جبرئیل باشد.

۲.۲ - قَویّ

قَویّ (به فتح قاف و کسر واو) به معنای نیرومند و از اسماء حسنی است‌:
(اِنَّ اللَّهَ‌ قَوِیٌ‌ شَدِیدُ الْعِقابِ‌) (خداوند قویّ، و کیفرش شدید است.‌)، ، آن در غیر خدا نیز بکار رفته است‌: (اِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَاْجَرْتَ‌ الْقَوِیُ‌ الْاَمِینُ‌) (بهترین کسی را که می‌توانی استخدام کنی آن کسی است که قویّ و امین باشد (و او همین مرد است)!»)

۲.۳ - مُقْوین

مُقْوین (به ضم میم و سکون قاف) به معنای اغنیاء و فقراء هر دو است.
نَحْنُ جَعَلْناها تَذْکِرَةً وَ مَتاعاً لِلْمُقْوِینَ‌ «ما آتش را تذکاری برای آتش آخرت و متاعی برای فقراء و اغنیا کردیم.»
در مصباح گفته: قواء به فتح اول بیابان خالی است: «اقوت الدّار» یعنی خانه خالی شد. در اقرب آمده: «اقوی فلان» به سه معنی است یعنی فلانی به بیابان نازل شد، فقیر گردید، غنی شد و در هر دو ضد بکار رود. پس مقوی به معنای نازل در بیابان و فقیر و غنی است.
[۱۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
به نظرم مراد از آن‌ در قرآن اغنیاء و فقراء هر دو است چنانکه در مجمع آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۶۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۹۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۵۱.    
۴. نمل/سوره۲۷، آیه۳۳.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۶۳.    
۶. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۵.    
۷. نجم/سوره۵۳، آیه۵.    
۸. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۹، ص۲۸۸.    
۱۰. انفال/سوره۸، آیه۵۲.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۳.    
۱۲. قصص/سوره۲۸، آیه۲۶.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۸.    
۱۴. واقعة/سوره۵۶، آیه۷۳.    
۱۵. فیومی، احمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۲۶۹.    
۱۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۹، ص۳۷۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قوّة»، ج۶، ص۶۸.    






جعبه ابزار