• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عطاء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





عَطاء (به فتح عین) و عَطیّه (به فتح عین و کسر طاء و تشدید یاء) از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای صله و بذل و احسان و در آیات قرآن به معنای مطلق دادن چیزی نیز آمده است.



عَطاء هر چند مخصوص به صله و بذل و احسان است، ولی در قرآن هم در بذل و هم در مطلق دادن چیزی بکار رفته است. مثل‌: (حَتَّی‌ یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ‌)، که در مطلق دادن است و مثل‌: (هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ اَوْ اَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسابٍ‌)، (اِنَّا اَعْطَیْناکَ‌ الْکَوْثَرَ)، (وَ ما کانَ‌ عَطاءُ رَبِّکَ مَحْظُوراً)، که درباره عطیّه و بذل است.


(فَنادَوْا صاحِبَهُمْ‌ فَتَعاطی‌ فَعَقَرَ)، تعاطی به معنی تناول و اخذ است یعنی رفیق خویش را ندا کردند پس ناقه را گرفت و پی کرد.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۷۲.    
۳. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۱، ص۲۹۷-۲۹۸.    
۴. توبه/سوره۹، آیه۲۹.    
۵. ص/سوره۳۸، آیه۳۹.    
۶. کوثر/سوره۱۰۸، آیه۱.    
۷. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۰.    
۸. قمر/سوره۵۴، آیه۲۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عطاء»، ج۵، ص۱۷.    






جعبه ابزار