• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عظیم - اسماء الله (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: عظیم.


عَظِيم (به فتح عین و کسر ظاء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم و از اسماء حسنی الهی، به معنای عظمت واقعى و معنوى است.



عَظِيم: از اسماء حسنی است‌. (وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُ‌ الْعَظِيمُ‌).
مراد از آن قهرا عظمت واقعى و معنوى است نه مثل عظمت جسم. عظيم را عظيم الشأن و پادشاه معنى كرده‌اند ولى ظهور كلمه در عظمت معنوى است، مثل محیط و قادر بودن.


اين كلمه در قرآن مجید شش بار وصف ذات باری تعالی آمده است، يكى آیه فوق، ايضا: (وَ هُوَ الْعَلِيُ‌ الْعَظِيمُ‌)، (إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ الْعَظِيمِ‌)، (فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ‌ الْعَظِيمِ‌)،


ايضا در وصف افعال خدا آمده است، مثل‌: ذُو الْفَضْلِ‌ الْعَظِيمِ‌.


همچنين در وصف: عذاب، اجر فوز، عرش، کرب، کید زنان و غيره بكار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۷۳.    
۳. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۶، ص۱۱۷.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۵۵.    
۵. شوری/سوره۴۲، آیه۴.    
۶. حاقه/سوره۶۹، آیه۳۳.    
۷. واقعة/سوره۵۶، آیه۷۴.    
۸. واقعة/سوره۵۶، آیه۹۶.    
۹. حاقه/سوره۶۹، آیه۵۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عظیم"، ج۵، ص۱۷.    






جعبه ابزار