• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عشیر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: عشیر (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: رفیق.


عَشیر (به فتح عین و کسر شین) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای معاشر و رفیق است.


عَشِير
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۶۷.    
[۳] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۸، ص۱۳۶.    
[۴] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۳، ص۱۸۵.    
به معنای معاشر و رفیق است.

(لَبِئْسَ الْمَوْلى‌ وَ لَبِئْسَ‌ الْعَشِيرُ)،
[۵] حج/سوره۲۲، آیه۱۳.    
«البته بد مولى و بد همدم و رفيقى است».

عشير به معنى يک دهم نيز آمده ولى در قرآن مجید بكار نرفته است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۶۷.    
۳. ↑ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۸، ص۱۳۶.    
۴. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۳، ص۱۸۵.    
۵. ↑ حج/سوره۲۲، آیه۱۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عشیر"، ج۵، ص۱.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار