• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالله جعفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عبدالله بن هیثم جعفی (زنده در ۲۵۶ق)، شرح‌حال وی تا حد زیادی مبهم است و در هیچ منبعی شناسه و اطلاعات کاملی از او وجود ندارد. آنچه پیداست این است که وی اهل کوفه و از محدثان و دانشمندان شیعه بوده است.



ابوقبیصه عبدالله بن هیثم بن عبدالله جعفی انماطی کوفی ضریر، شرح‌حال وی تا حد زیادی مبهم است و در هیچ منبعی شناسه و اطلاعات کاملی از او وجود ندارد. آنچه پیداست این است که وی اهل کوفه و از محدثان و دانشمندان شیعه بوده و از صلت بن حر، احمد بن موسی، عبدالله بن سنان و همچنین از پدرش روایت نقل کرده است. ابوجعفر محمد بن جریر طبری شیعی در کتاب دلائل الامامه، احمد بن صبیح و موسی بن سعدان از راویان اویند. بر پایه گزارش شیخ طوسی، وی در شهر حلب سکونت داشته و در سال ۲۰۰ق در بغداد از حسین بن علوان کلبی حدیث فرا گرفته و در سال ۲۵۶ق ابراهیم بن حفص بن عمر عسکری از او حدیث آموخته و روایت کرده است. به گفته علامه تستری، شیخ طوسی در دو کتاب رجال و فهرست خویش از آوردن نام وی غفلت کرده است. جعفی کتاب اصل داشته که عباد بن یعقوب رواجنی (م ۲۵۰ق) آن را نقل و گزارش کرده است.


۱. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۲۸۰.    
۲. طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۸-۳۹۹.    
۳. شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۱۰۶.    
۴. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۵، ص۳۶۹.    
۵. طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۳۹۸.    
۶. کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات، ص۴۰۰.    
۷. شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۱۰۶.    
۸. شیخ طوسی، الامالی، ص۵۸۵.    
۹. شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۶، ص۶۵۶.    
۱۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۲۷.    
۱۱. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۲۵.    
۱۲. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۷، ص۱۶۱.    
۱۳. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۳، ص۱۵۲.    
۱۴. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۱۱.    
۱۵. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ج۴، ص۶۱.    
۱۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۱۶۲.    
۱۷. بروجردی، سید علی، طرائف المقال، ج۱، ص۳۲۲-۳۲۳.    
۱۸. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۹۹.    



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۶۵-۴۶۶، برگرفته از مقاله «عبدالله جعفی».






جعبه ابزار