• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عبدالله بن عروه غفاری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عبدالله بن عُروة غَفّاری یکی از شهدای کربلا است.



برخی نام پدر او را ابی‌عروه و عزوده و غزوه
[۳] آرامگاههاى خاندان پاك پيامبر صلى الله عليه و آله، ترجمه عبدالعلی صاحبی، ج۱، ص۲۳۶.
نیز گفته‌اند.
عبدالله و عبدالرحمان فرزندان عَزْرَه -عُرْوَه‌- از یاران امام حسین علیه السلام بودند.
[۵] تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۴۶.
در تنقیح المقال
[۶] تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۴۶.
آمده است: در نسخه معتمد و مصحح رجال ‌شیخ «عروه» آمده است؛ و این درست است، زیرا هیچ کس عبدالله و عبدالرحمن فرزندان «عزره» را از اصحاب امام حسین علیه السلام نشمرده است. همه کتاب‌های سیره و مقاتل، عبدالله و عبدالرحمان بن عروة بن عراق غفاری را از شهیدان کربلا دانسته‌اند، همان‌طور که در زیارت ناحیه نیز آمده است. جدّ آنها، حرّاق، از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام بود؛ و در سه جنگ -جمل، صفین و نهروان‌- با آن حضرت شرکت داشت. عبدالله و عبدالرحمان از بزرگان، شجاعان و افراد بانفوذ کوفه بودند و در کربلا به کاروان امام حسین علیه السلام پیوستند.
[۸] تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۹۸.
[۹] تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص ۱۴۶.



آن‌گاه که یاران امام حسین علیه السلام مشاهده کردند شمار دشمن زیاد گردیده و قدرت دفاع از خویش و امام علیه السلام را ندارند، برای کشته شدن در حضور آن حضرت پیشی می‌جستند.
عبدالله و عبدالرحمن نزد امام علیه السلام آمدند و عرض کردند: درود بر تو، دشمن ما و شما را در میان گرفته است و ما دوست داریم در پیش روی شما کشته شویم و دشمن را از شما باز داریم و از شما دفاع کنیم. حضرت علیه السلام فرمود: آفرین بر شما نزدیک شوید. آن دو به امام علیه السلام نزدیک شدند و در کنارش به جنگ پرداختند .


یکی از عبدالله و عبدالرحمان چنین رجز می‌خواند:
قَدْ عَلِمْتْ حَقّاً بَنُو غَفّارِ • وَخِنْدِفٌ بَعْدَ بَنی نَزارِ
لَنَصْرِ بَنَّ مَعْشَرَ الفُّجار • بِکلِّ غَضْبٍ صارمَ بِتَّار
یا قَوْمُ ذودوا عَنْ بنی الاحْرارِ • بالمَشْرَفِی والقَنَا الخَطّارِ
[۱۳] وسیلة الدارین، موسوی زنجانی، ج۱، ص۲۲۱.

-قبیله‌های‌- غفار و خندف و نیز بنی‌نزار به حق می‌دانند که ما با شمشیر برّان بر گروه بدکاران ضربه می‌زنیم. ای قوم! با شمشیر و نیزه از فرزندان آزادگان دفاع کنید.


نقل است که آن دو برادر هنگام آمدن نزد امام علیه السلام گریان بودند. حضرت پرسید:برادرزادگانم سبب گریه شما چیست؟ به خدا آرزو دارم که ساعتی دیگر دیده‌های شما -به نعمت‌های پروردگار- روشن گردد. آن دو عرض کردند: جانمان به فدایت، به حال خویش نمی‌گرییم، بلکه گریه ما برای شما است که می‌بینیم دشمن شما را احاطه نموده و ما نمی‌توانیم سودی به شما برسانیم. امام فرمود: برادرزادگانم خدا به شما پاداش پرهیزکاران عطا فرماید.
آن دو با امام علیه السلام وداع کرده به میدان رفتند و رجز خواندند و جنگیدند تا به شهادت رسیدند.
[۱۵] مقتل الحسین، خوارزمی ج۲، ص۲۷.
[۱۶] تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۴۲.
[۱۷] فرسان الهیجاء، ذبیح الله محلاتی، ج۱، ص۲۳۳- ۲۳۴.
در این کتاب آمده است: یکی از آنها یک بیت شعر را می‌خواند و دیگری آن را تکمیل می‌کرد. به روایتی شهادت عبدالله در حمله نخست روی داده است.


در زیارت ناحیه مقدسه بر آنان چنین درود فرستاده شده است: السّلامُ عَلی عبدالله و عبدالرحمن ابنی عروة بن حَرّاقٍ الغَّفاریین . .


۱. الامالی، شیخ صدوق، ج۱، ص۲۲۴.    
۲. الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج۴، ص۷۲.    
۳. آرامگاههاى خاندان پاك پيامبر صلى الله عليه و آله، ترجمه عبدالعلی صاحبی، ج۱، ص۲۳۶.
۴. رجال الطوسی، محمد بن حسن طوسی، ج۱، ص۱۰۳.    
۵. تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۴۶.
۶. تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۴۶.
۷. اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۱، ص۶۰۶.    
۸. تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۹۸.
۹. تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص ۱۴۶.
۱۰. تاریخ طبری، ابن جریر، ج۴، ص۳۳۷.    
۱۱. تاریخ طبری، ابن جریر، ج۴، ص۳۳۷.    
۱۲. ابصار العین، محمد بن طاهر سماوی، ج۱، ص۱۷۵- ۱۷۶.    
۱۳. وسیلة الدارین، موسوی زنجانی، ج۱، ص۲۲۱.
۱۴. مثیرالاحزان، ابن نما حلی، ج۱، ص۴۳.    
۱۵. مقتل الحسین، خوارزمی ج۲، ص۲۷.
۱۶. تنقیح المقال، عبدالله مامقانی، ج۲، ص۱۴۲.
۱۷. فرسان الهیجاء، ذبیح الله محلاتی، ج۱، ص۲۳۳- ۲۳۴.
۱۸. مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آوشوب، ج۳، ص۲۶۰.    
۱۹. الاقبال، سید بن طاووس، ج۳، ص۷۸.    
۲۰. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۴۵، ص۷۱.    



پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ج۱، ص۲۳۶- ۲۳۷.    








جعبه ابزار