عبدالله مهزمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوهفان عبدالله بن احمد مهزمی (م
۲۵۷ق)، لغت‌دان، ادیب، شاعر
شیعه قرن سوم هجری قمری در
بغداد که دارای جایگاه والایی در
ادبیات عرب بود.
ابوهفان عبدالله بن احمد بن حرب بن مهزمی خرنوبی بصری عبدی، از
قبیله بنومهزم، شاخه‌ای از
عبدقیس که همگی شیعه بودند،
و اهل
بصره و ساکن بغداد بود و از شاگردان
اصمعی به‌شمار می‌رفت.
او همچنین شاگرد
ابونواس و راوی اشعار او،
و فردی لغت‌دان، ادیب، شاعر
و از جایگاه والایی در ادبیات عرب برخوردار بود و افرادی همچون
احمد بن ابی طاهر،
جنید بن حکیم دقاق و
یموت بن مزرع از وی بهره گرفتند.
نجاشی ابوهفان را از شیعیان مشهور دانسته که درباره تشیع شعر سروده است.
ابن ندیم او را در زمره شاعران مورخ آورده و می‌گوید: او و
ابوالعیناء همدیگر را
هجو نموده‌اند.
او فردی بی‌پروا و تنگدست بود و بسیار
شراب می‌نوشید.
کتاب‌های طبقات الشعراء، اشعار عبدالقیس و اخبارها، شعر ابی طالب بن عبدالمطلب و اخباره،
الاربعة فی اخبار الشعراء و صناعة الشعر از اوست. او همچنین اخبار ابونواس و گزیده‌ای از اشعار او را جمع آوری کرده است.
وی سرانجام در سال
۱۹۵ق یا
۲۵۵ق و یا
۲۵۷ق درگذشت.
با توجه به وفات اصمعی (م
۲۱۶ق) که استاد او بوده، تاریخ‌های ۲۵۵ و ۲۵۷ق به واقع نزدیک‌تر می‌باشد.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۹۰، برگرفته از مقاله «عبدالله مهزمی».
