عبدالعلی بن غلامحسین خسروی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالعلی بن غلامحسین خسروی اصفهانی، از شعرا و نویسندگان معاصر
اصفهان بوده است.
استاد عبدالعلی خسروی متخلّص به «خسرو» و «خسرو قائد» فرزند غلامحسین بن رستم بن خسرو بن محمّدعلی بن میر قائد بابادی بختیاری، شاعر توانا و محقّق و نویسنده پرتلاش معاصر در ۱۲ مهر ۱۳۰۷ش در ایذه خوزستان متولّد شد.
تحصیلات ابتدائی را در ایذه و هفتگل طی کرد و تحصیلات متوسطه را در اهواز به پایان برد و به استخدام اداره راه آهن درآمد و از آن اداره مامور به تحصیل در رشته بهداشت گردید. در دانشگاه تهران تا مقطع لیسانس تحصیل نمود. پس از آن به اداره فرهنگ و هنر خوزستان منتقل شده و به عنوان معاون نگارش و کتابخانه‌ها به فعالیّت مشغول شد و در این پست مصدر خدماتی گردید از جمله چندین کتابخانه تاسیس و سایر کتابخانه
های استان خوزستان را تجهیز نمود و در طی این سال‌ها در حمایت و تقویت
انجمن
های ادبی و هنری خوزستان نقش به سزایی داشت.
او در سال ۱۳۶۰ش بازنشسته شد و در سال ۱۳۶۵ش به
اصفهان مهاجرت کرد و تا امروز در این شهر اقامت دارد. در اصفهان ابتدا در
انجمن ادبی صائب و
انجمن خانه هنرمندان شرکت می‌کرد. سپس به همراهی ده‌ها تن از
ادباء و شعرای بختیاری مقیم اصفهان
انجمن ادبی پژمان بختیاری را تاسیس کرد. چندی بعد
انجمن ادبی داراب افسر بختیاری را به همراهی جمعی دیگر از شاعران بختیاری در اصفهان تاسیس کرد و ریاست آن را برعهده گرفت.
استاد خسروی از کودکی ذوق و قریحه شاعری داشت و به سرودن
شعر می‌پرداخت. وی به سبک شعرای قدیم ایران شعر می‌سراید ولی با شاعران نوگرای شعر نیمایی همچون
نیما یوشیج، نادرپور، تولّلی و مشیری همدلی و احساس نزدیکی می‌کند و شعر آنان را می‌پسندد. او محقّقی کوشا در گردآوری و احیاء فرهنگ قوم بختیاری است و چندین جلد کتاب در این موضوع به چاپ رسانده است. این چند بیت از یکی از مدایح استاد خسروی است:
"قبر امام هشتم دین قبله من است ••• زیرا که تربتش ز گل خاک میهن است"
"آن کس که خوانده زار و غریبش در این دیار ••• با همّت غریب نوازانه دشمن است"
"تا تربتش به دیده ما همچو توتیاست ••• او را به جام مردمک دیده مسکن است"
"ایران اگر که بارگهش را به زر نهاد ••• نقش کرامتی ز کریمان مبرهن است"
"ما میزبان حیله گر کوفه نیستیم ••• نام علی رضای دل و قوّت من است"
"نام رضا به قامت ایمان ما رساست ••• دیوان او به شعر دل و جان مدون است".
این کتاب‌ها از تالیفات اوست:
۱. «گلبهار»، (مجموعه شعر به گویش محلّی)؛
۲. «آتش در نخلستان»، (مجموعه شعر)؛
۳. «عروس دالانکوه»، مجموعه شعر؛
۴. «تاریخ و فرهنگ بختیاری»، (در ۷ جلد)؛
۵. «در انتظار سپیده دمان»؛
۶. «فرهنگ سیاسی عشایر جنوب ایران»؛
۷. «گویش بختیاری»؛
۸. «بلوط زاگرس»؛
۹. «یادداشت
های قرن بیستم»؛
۱۰. «دیوان قائد بختیاری».
از این کتاب‌ها تنها دو مورد آخر به چاپ نرسیده‌اند.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۲۶۳.
