• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابومحمد عبدالرحمان بن خالد مخزومی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابومحمد عبدالرحمان بن خالد، از بزرگان قریش و از دشمنان بنی‌هاشم و علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) بود. او در نبرد صفین در سپاه معاویه بن ابی‌سفیان حضور داشت. وی سرانجام به سال ۴۶ قمری به دستور معاویه مسموم شد.



ابومحمد، عبدالرحمان بن خالد بن ولید که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را درک کرد، ولی نه از او حدیثی را حفظ کرد و نه چیزی شنید، از بزرگان قریش بود و از علی بن ابی‌طالب و بنی‌هاشم رویگردان بود. بر خلاف برادرش مهاجر بن خالد که از دوستداران علی بود و همراه او در جنگ صفین و جمل حضور داشت. عبدالرحمان در نبرد صفین همراه معاویه بن ابی‌سفیان بود. معاویه، جنگ‌های تابستانی را به او سپرد. او در سال ۴۴ ق بر دژ «لؤلؤه» چیره شد. اسلاوهایی که در کنار رومی‌ها می‌جنگیدند، به او پیوستند و پنج هزار تن از آنان با او به شام رفتند و معاویه آنان را در «افامیه» ساکن کرد.
گفته می‌شود که معاویة بن ابی‌سفیان هنگامی که دید مردم به ابومحمد تمایل دارند و او را بر پسرش یزید، برتر می‌شمارند، به طبیب مخصوص خودش، ابن اثال امر کرد که او را مسموم کند.
[۴] وازیلیف، العرب والروم، ص۱۰۶، پاورقی ۱.



۱. ابن عبدالبر، یوسف‌ بن‌ عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۲، ص۸۲۹.    
۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۸، ص۳۴.    
۳. ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج۳، ص۲۸۹.    
۴. وازیلیف، العرب والروم، ص۱۰۶، پاورقی ۱.
۵. ابن ابی‌اصیبعه، احمد بن قاسم، عیون الانباء فی طبقات الاطباء، ص۱۷۴.    
۶. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۲۲۷.    
۷. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل، ج۳، ص۵۱.    



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۱۸۳.





جعبه ابزار