عباس بن غلامحسین گیاهی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عباس بن غلامحسین گیاهی اصفهانی، از شعرا و هنرمندان معاصر
اصفهان بوده است.
استاد عباس گیاهی فرزند غلامحسین، شاعر و هنرمند معاصر در سال ۱۳۰۱ش در
اصفهان متولّد شده و اندکی تحصیل نموده و پس از آن ترک تحصیل کرده و ضمن کارهای روزانه به مطالعه کتب و دواوین شعراء مشغول گردید.
او برحسب اقتضای طبع خداداد گاهی اشعاری می‌سرود و در آن «گیاهی» تخلّص می‌نمود ولی در انجمن‌های ادبی اصفهان خیلی کم شرکت می‌کرد.
اشعارش اغلب در مدایح و مراثی چهارده معصوم (علیهم‌السّلام) و پند و‌اندرز است که با نام «نغمه‌های ولا یا دیوان گیاهی» در سال ۱۳۸۳ش به چاپ رسیده است. این چند بیت از یکی از اشعار اوست:
"به که امشب دل یاران گرامی شاد است ••• جان ما از غم و‌اندوه و اَلَم آزاد است"
"بزم ما روح فزا گشته، تو گویی ز بهشت ••• خازن خُلد، دری بر رُخ ما بگشاد است"
"رشک فردوس برین آمده یکسر این بزم ••• چون که زَ احباب پر از وَرد و گل و شمشاد است"
"آن چنان بزم شریفی که ز شیرینی آن مات ••• صد خسرو پرویز و دوصد فرهاد است".
در جوانی در محضر شاعر و ادیب فرزانه میرزاعلی مشفقی مداحی و ادبیات فارسی و عرب را تا حدودی آموخته و هنر قلمکاری را به عنوان کسب و کار و وسیله امرار معاش خود برگزیده بود و از اساتید این هنر در اصفهان به شمار می‌رفت.
استاد گیاهی سرانجام روز ۲۳ مهر ۱۳۸۹ش
وفات یافته و در قطعه نام‌آوران واقع در آرامستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۵.
