عباس بن رجبعلی احمدی شاپورآبادی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عباس بن رجبعلی احمدی شاپورآبادی اصفهانی، از شعرای معاصر
اصفهان بوده است.
عباس احمدی شاپورآبادی فرزند رجبعلی، از شعرای معاصر
اصفهان در پنجم اردیبهشت ۱۳۲۴ش در روستای «شاپورآباد» برخوار اصفهان متولد شد. از ۱۵ سالگی به سرودن
شعر پرداخت که اغلب در باب مضامین اجتماعی، مذهبی و اخلاقی است. او سال‌ها به عنوان کارمند دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صادقانه خدمت کرد. گاهی در انجمن‌های ادبی اصفهان از جمله انجمن حافظ شرکت می‌کرد. او نام خانوادگی خود «احمدی» را برای تخلّص خود برگزیده بود. اشعار زیر از اوست:
"همچو پروانه گرد شمع شب‌ها سوختم ••• تا الفبایی ز درس عاشقی آموختم"
"در بطالت عمر خود را طی نکردم ••• روز و شب در خراب آباد دل گنجینه‌ای اندوختم"
"روز و شب مانند نی نالیدم از سوز فراق ••• تا که در نیزار دل‌ها آتشی افروختم".
وی سرانجام در ۲ خرداد ۱۳۸۶ش
وفات یافت و در قطعه نام آوران در قبرستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد.
کتاب‌ها و
منظومه‌های زیر از اوست:
۱. «آیینه انقلاب»،
منظوم؛
۲. «آیینه حج»،
منظوم؛
۳. «بیوگرافی
منظوم سرداران شهید استان اصفهان»؛
۴. «ترجمه
منظوم نهج الفصاحه»؛
۵. «تخت فولاد در شعر فارسی»؛
۶. «جلوه نماز در شعر فارسی»، (چاپ شده است)؛
۷. «خاطرات
منظوم جبهه»، در ۲ جلد؛
۸. «دائره المعارف شعراء و عرفای استان اصفهان»؛
۹. «زاینده رود در شعر فارسی»، (چاپ شده است)؛
۱۰. «سفرنامه
منظوم»؛
۱۱. «
نظم اللئالی» که ترجمه
منظوم کلّ
قرآن مجید است؛
۱۲. «همگام با پیامبران» یا «قصص قرآن» (چاپ شده است).
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۸.
