طَوعاً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَوعاً: (وَالأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً) در تفسير «
طوعاً و كرهاً» اين احتمال داده شده كه منظور از
«طوعاً» جرياناتى از جهان آفرينش است كه موافق ميل فطرى و طبيعى يک موجود است (مانند ميل طبيعى موجود زنده براى زنده ماندن) و منظور از
«كرهاً» تمايلى است كه از خارج بر يک موجود تحميل مى‌شود مانند مرگ يک موجود زنده بر اثر هجوم ميكروب‌ها.
(وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ) (كسانى كه در
آسمان‌ها و
زمین هستند از روى اختيار يا اجبار -و همچنين سايه‌هايشان- هر
صبح و
شام براى خدا
سجده مى‌كنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كره ، به معناى كاريست كه آدمى با مشقت آن را انجام دهد، حال اگر محركش امرى خارجى باشد، آن را كره - با فتحه كاف- خوانند، و اگر محركش داخلى و نفسانى باشد آن را كره - به ضمه كاف- تلفظ كنند و اين لفظ در برابر و مقابل طوع است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طَوعاً»، ص۳۵۷.
