طغیان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طغیان، به سرکشی
اطلاق میشود.
از
احکام آن در بابهای
صلات ،
جهاد و نکاح سخن گفتهاند.
ازآنجاکه از منظر فقهی «بر
ولیّ میّت که پسر بزرگتر باشد، واجب است
نمازهای پدرش را که بهخاطر
عذر از قبیل خواب
و فراموشی
و مانند اینها فوت شده،
قضا نماید.»
حتی «
قضای نمازهایی را که به جهت رعایتنکردن آنچه که در
نماز معتبر است به طور
باطل خوانده، ظاهراً
واجب است.»
البته آن هم «فقط
نمازهای قضاشده خود میّت (
پدر) بر ولیّ واجب است نه
نمازی که بهواسطه
اجاره و یا از جهت اینکه ولیّ بوده است بر او واجب شده است.»
این سؤال مطرح است که آیا در این حکم بین ترک
نماز ازرویعمد
و غیرعمد
و یا ترک
نماز از روی طغیان
و غیر طغیان فرقی هست؟
به گفته برخی،
قضای نماز و روزههایی را که
پدر از روی طغیان بر
خدا ترک کرده است، پس از فوت او بر
پسر بزرگتر واجب نیست.
امام خمینی در این خصوص در کتاب
تحریرالوسیله میفرماید: «
و بنابر اقوی فرقی نیست که
ترک نماز ازروی
عمد باشد یا
غیرعمد. البته کسی که
نماز را بهعنوان
طغیان و سرکشی بر مولا نخوانده باشد، بعید نیست که ملحق نشود، اگرچه احتیاط آن است که آن هم ملحق شود، بلکه این احتیاط ترک نشود (
و ولیّ
قضای آن را به جا آورد).»
کسانی که در برابر
امام معصوم علیه السّلام سرکشی کرده
و بیعت خود را با او شکستهاند، باغی به شمار رفته
و جهاد با آنان با شرایطی واجب است.
با آشکار شدن نشانههای طغیان
و سرکشی در
رفتار ،
اخلاق و گفتار
زوجه در برابر
زوج ، مانند آنکه با درشتی با او سخن بگوید، با آنکه پیش از آن با نرمی سخن میگفت، یا در برابرش
اخم کند
و چهره در هم کشد، با آنکه پیش از آن چنین نبود،
شوهر ابتدا او را نصحیت میکند
و در صورت عدم تأثیر میتواند از
همخوابی با او خودداری کند
و چنانچه این هم مؤثر واقع نشد، در حدّی که موجب رجوع وی
و تغییر در اخلاق
و رفتار او گردد میتواند بدون ایجاد
جراحت یا کبودی او را بزند.
البته «همانطور که
نشوز از طرف زوجه محقق میشود همچنین از طرف شوهر هم با
تعدّی بر
زن و قیام نکردن به حقوق واجب زن، نشوز تحقق مییابد؛ پس اگر نشوز از شوهر به سبب جلوگیری از حقوق زن از قبیل تقسیم همخوابگی
و نفقه و مانند اینها آشکار شود، پس او حق مطالبه از شوهر را دارد،
و او را موعظه مینماید پس اگر مؤثر نشود
مرافعه را پیش
حاکم شرع میبرد
و او را به آن ملزم میکند
و زن حق ندارد زوج را مهجور کند
و یا او را بزند،
و هنگامی که حاکم بر نشوز زوج
و تعدّی او اطلاع پیدا کرد او را از انجام آنچه که بر او حرام است، نهی میکند
و به انجام آنچه که بر او واجب است امر مینماید، پس اگر نافع شود که همان، وگرنه آنطور که مصلحت میبیند او را
تعزیر میکند.
و حاکم شرع هم حق دارد از
مال شوهر - در صورت امتناع از آن - او را انفاق نماید ولو اینکه
املاک او را بفروشد درصورتیکه متوقف بر آن باشد.»
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهمالسلام، ج۵، ص۱۸۷. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی