• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طحو (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: طحو (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: طحو (مقالات مرتبط).

طَحْو (به فتح طاء و سکون حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ گسترش دادن و بردن چیزی است. این واژه یک بار در قرآن به کار رفته است.


طَحْو
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۰۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۴.    
به گفته راغب اصفهانی مثل دحو به معنی گسترش دادن و بردن چیزی است.
در اقرب الموارد آمده: «طَحَا الشَّیْ‌ءَ: بَسَطَهُ وَ مَدَّهُ» شیخ طبرسی فرموده: طحو و دحو هر دو به یک معنی است. رجوع شود به «دحو».
(ببینید: دحو (مفردات‌قرآن))


(وَ السَّماءِ وَ ما بَناها • وَ الْاَرْضِ وَ ما طَحاها)
[۴] شمس/سوره۹۱، آیه۵ و ۶.    
(و سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده، • و به زمین و كسى كه آن را گسترانيده.)
[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۰۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۷۴.    
۴. ↑ شمس/سوره۹۱، آیه۵ و ۶.    
۵. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۵.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طحو»، ج۴، ص۲۰۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره شمس
جعبه ابزار