• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صیص (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: صیص (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: صَیاصِی (لغات‌قرآن)، صیص (مفردات‌نهج‌البلاغه)، صیص (مقالات مرتبط).


صیص (به کسر صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای حصن و قلعه است. این واژه یک بار در قرآن و در جریان جنگ خندق و یهودیان بنی قریظه‌ به کار رفته است.


صیص
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۶۹.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۰۰.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۷۴.    
به معنای حصن و قلعه است. هر آنچه به وسیله آن تحصن شود صیصه است، بدین‌نظر به شاخ گاو و مهمیز خروس صیصه گفته‌اند.
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۰۰.    
جمع آن صیاصی است.

(وَ اَنْزَلَ الَّذِینَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ اَهْلِ الْکِتابِ مِنْ‌ صَیاصِیهِمْ‌)
[۵] احزاب/سوره۳۳، آیه۲۶.    
«آنانکه از اهل کتاب به یاری کفّار قریش برخاستند خدا آنها را از قلعه‌هایشان به زیر آورد...» مراد از اهل کتاب در آیه یهود بنی قریظه‌ هستند که پیمان عدم تعرّض با مسلمین را شکسته، در جنگ خندق با مشرکان همدست شدند. پس از شکست کفّار در خندق، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یهود بنی قریظه را محاصره کرد و سعد بن معاذ به کشتن جنگجویان آنها و اسارت بقیّه و غنیمت اموالشان رای داد.

این لفظ تنها یک بار در قرآن آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۶۹.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۰۰.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۷۴.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۰۰.    
۵. ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۲۶.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صیص»، ج۴، ص۱۶۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره احزاب
جعبه ابزار