صَخْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَخْر (به فتح صاد و سکون خاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای سنگ سخت است.
این لفظ سه بار در
قرآن کریم به کار رفته است.
صَخْر به معنای سنگ سخت است.
در
اقرب الموارد بزرگی را نیز قید می‌کند.
واحد آن
صخره است.
به مواردی از
صَخْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ ثَمُودَ الَّذِینَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْواد) «
قوم ثمود که سنگ‌ها را در وادی بریدند و تراشیدند»
مثل
(وَ کانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً آمِنِینَ) (در دل كوه‌ها خانه‌هايى مى‌تراشيدند كه در آن در امنيت بودند.)
(به خاطر دارى هنگامى كه ما براى استراحت به كنار آن
صخره پناه برديم، من در آن‌جا فراموش كردم جريان ماهى را بازگو كنم.)
مراد از
الصخره سنگ معهود است. ایضا آن در آیه ۱۶
سوره لقمان آمده است.
(پسرم! اگر به اندازه سنگينى دانه خردلى كار نيک يا بد باشد، و در دل سنگى يا در گوشه‌اى از آسمان‌ها و
زمین قرار گيرد.)
این لفظ فقط در سه مورد فوق در قرآن به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صخر»، ج۴، ص۱۱۱.
