گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(قَالَ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِی إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ)۷۱گفت: «اگر مى خواهید کار صحیحى انجام دهید، این دختران من حاضرند (با آنها ازدواج کنید; و از گناه بپرهیزید!» ولى آنها نپذیرفتند.)
(لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفِی سَکْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ)۷۲(اى پیامبر!) به جان تو سوگند، اینها در مستى خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده اند)!
(فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُشْرِقِینَ)۷۳سرانجام هنگام طلوع آفتاب، صیحه (مرگبار) آنها را فرا گرفت!
(فَجَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّیلٍ)۷۴سپس
شهرهاى آنها را زیر و رو کردیم و بارانى از سنگ به صورت گلهاى متحجّر بر آنها فرو ریختیم!
(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِینَ)۷۵در این (سر گذشت عبرت انگیز)، نشانه هایى است براى هوشیاران.
(وَ إِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُّقِیمٍ)۷۶و آن (سرزمین
ویران) همواره، بر سر راه (کاروانها) است.
(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّلْمُؤْمِنِینَ)۷۷در این، نشانه اى است براى مؤمنان!
(وَ إِن کَانَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ لَظَالِمِینَ)۷۸اصحاب «ایکه»
[قوم شعیب، صاحبان سرزمین هاى پر درخت
] به یقین قوم ستمکارى بودند.
(فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَ إِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِینٍ)۷۹ما آنان را مجازات کردیم; و (
شهرهاى ویران شده) این دو
[قوم لوط و شعیب
] بر سر راه آشکار است!
(وَ لَقَدْ کَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ)۸۰و «اصحاب حجر»
[قوم ثمود
] پیامبران را تکذیب کردند.
(وَ آتَیْنَاهُمْ آیَاتِنَا فَکَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ)۸۱ما آیات خود را به آنان دادیم; ولى آنها از آن روى گردان بودند.
(وَ کَانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا آمِنِینَ)۸۲در دل کوهها خانه هایى مى تراشیدند که در آن در امنیت بودند.
(فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحِینَ)۸۳امّا سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فراگرفت;
(فَمَا أَغْنَیٰ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ)۸۴وآنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهى نجات نداد.
(وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ)۸۵ما آسمانها و زمین و آنچه رامیان آن دو است، جز بحق نیافریدیم; و قیامت به یقین فرا خواهد رسید (و جزاى هر کس به او مى رسد); پس، به نحو شایسته اى از آنها صرف نظر کن.
(إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ)۸۶به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است.
(وَ لَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ)۸۷ما به تو سوره حمد و
قرآن عظیم دادیم!
(لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَیٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ اخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ)۸۸(بنابراین،) هرگز چشم خود را به نعمتهاى (مادّى)، که به گروههایى از آنها
[کفّار
] دادیم; میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش; و پر و بال (عطوفت) خود را براى مؤمنین فرود آر.
(وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ)۸۹و بگو: «منم بیم دهنده آشکار!»
(کَمَا أَنزَلْنَا عَلَی الْمُقْتَسِمِینَ)۹۰(ما بر آنها عذابى مى فرستیم) همان گونه که بر تجزیه گران (آیات الهى) فرو فرستادیم.
