صرم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَرْم (به فتح صاد و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم، به معنای چیدن و بریدن است.
صَرْم به معنای چیدن و بریدن است. «صَرَمَهُ صَرْماً: قطعه بائنا- صَرَمَ النَّخْلَ وَ الشَّجَرَ: جَزَّهُ».
(اِذْ اَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّها مُصْبِحِینَ) «
قسم خوردند که میوه‌های باغ را وقت
صبح بچینند.»
(اَنِ اغْدُوا عَلی حَرْثِکُمْ اِنْ کُنْتُمْ صارِمِینَ) «صبح در کشت خویش باشید اگر می‌خواهید بچینید.»
شمشیر را از آن جهت صارم گویند که برنده است.
(فَطافَ عَلَیْها طائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَ هُمْ نائِمُونَ. فَاَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ) «در حالی‌که آنها خفته بودند گردنده‌ای و بلائی از جانب پروردگارت به آن باغ دور زد و مانند زمین سوخته و بی‌علف گردید.»
صَریم به معنی مصروم است: چیده شده و قطع شده. به
شب و
روز نیز صریم گویند که هر یک از دیگری قطع و بریده می‌شود. ایضا شب تاریک و تل خاک که از تل بزرگ جدا شده صریم گویند.
در
اقرب الموارد آن‌را زمین سیاه که هیچ چیز نمی‌رویاند نیز گفته است.
از همه معانی مناسب‌تر معنای اخیر است که از اقرب الموارد نقل شد. زیرا در آیات بعدی هست که اهل باغ چون آن‌را دیدند نشناختند و گفتند: راه گم کرده‌ایم، این نشان می‌دهد که باغ در اثر بلا بصورت زمین سیاه بی‌علف در آمده بود و اگر فقط میوه‌اش از بین می‌رفت و مصروم می‌شد اشتباه نمی‌کردند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صرم»، ج۴، ص۱۲۵.
