صدقه (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَدَقَه (به فتح صاد، دال و قاف) از
واژگان قرآن کریم، به معنای مالی است که
انسان در راه
خدا و قربة الی اللّه میدهد. صدقه هم به
صدقه واجب و هم به
صدقه مستحب گفته میشود.
صَدَقَه چیزی است که انسان از مال خود قربة الی اللّه میدهد. و آن اعمّ از
زکات است. صدقه به واجب و مستحب هر دو گفته میشود ولی زکات فقط اسم واجب است.
(خُذْ مِنْ اَمْوالِهِمْ صَدَقَةً...) (از اموال آنها صدقهاى به عنوان زكات بگير...)
درباره صدقه واجب است.
(هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَاْخُذُ الصَّدَقاتِ) (آيا نمىدانستند كه فقط خداوند
توبه را از بندگانش مىپذيرد، و صدقات را مىگيرد...)
ظاهرا اعم از واجب و ندب است.
افعال صدقه از باب تفعل میآید. نحو
(وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا اِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ) (...و بر ما تصدّق و بخشش نما، كه خداوند بخشندگان را پاداش مىدهد.)
(لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَ) (..اگر خداوند ما را از فضل خود روزى دهد، قطعاً صدقه و زكات خواهيم داد..)
اقرب الموارد در علت این تسمیه گوید: که بنده به وسیله آن صدق
عبودیّت خویش را اظهار میکند.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صدقه»، ج۴، ص۱۱۶-۱۱۷.