• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شیه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




شِیَة (به کسر شین و فتح یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای نشان و رنگی است در حیوان مخالف رنگ اصلیش. این لفظ یکبار بیشتر در قرآن نیامده است.



شِیَة به معنای نشان و رنگی است در حیوان مخالف رنگ اصلیش.


(وَ لا تَسْقِی الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لا شِیَةَ فِیها) «آن گاو زمین را شخم نمی‌کند، از عیوب سلامت است و یک رنگ است و خال ندارد.» در مصباح گوید شیه به معنای علامت، اصل آن وشی و آن در رنگهای چهار پایان سیاه است در سفید یا بالعکس. ولی قید سیاه و سفید بی‌جاست زیرا بقره بنی اسرائیل زرد یک دست بود در مجمع فرمود: آن‌ رنگی است مخالف رنگ عمومی شی‌ء.


این لفظ یکبار بیشتر در قرآن مجید نیامده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۲۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۷۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۳۷.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۷۱.    
۵. فیومی، احمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۳۴۱.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۱، ص۲۵۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شیة»، ج۷، ص۲۲۰.    






جعبه ابزار