• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شین (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




شَیْن (به فتح شین و سکون یاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای بی وزن کردن، خوار کردن که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به عمرو بن عاص از این واژه استفاده نموده است.



شَیْن به معنای بی وزن کردن، خوار کردن آمده است. «شانَه شَیناً: ضِدُّ زانَه»


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره معاویه به عمرو بن عاص می‌نویسد: ««فَإِنَّكَ جَعَلْتَ دِينَکَ تَبْعاً لِدُنْيَا امْرِىء ظَاهِر غَيُّهُ، مَهْتُوك سِتْرُهُ، يَشِينُ الْكَرِيمَ بِمَجْلِسِهِ، وَيُسَفِّهُ الْحَلِيمَ بِخِلْطَتِهِ، فَاتَّبَعْتَ أَثَرَهُ»» (تو دین خود را تابع دنیاى کسى قرار داده‌اى كه گمراهى و ضلالتش آشکار است و پرده‌اش دريده! افراد با شخصيّت و بزرگوار را در همنشينى با خود لکه‌دار مى‌سازد و انسان حلیم و عاقل با معاشرت با او به سفاهت و نادانی مى‌گرايد.)


این واژه فقط یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ط-الحسینی، ج۲، ص۵۷۳.    
۲. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۶، ص۲۸۶.    
۳. جوهری، ابو‌نصر، الصحاح‌، ج۵، ص۲۱۴۷.    
۴. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۲۴.    
۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۶۷، نامه ۳۹.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۷۱، نامه ۳۹.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۱، نامه ۳۹.    
۸. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۶، ص۱۶۰.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۴۲، نامه ۳۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شین»، ج۲، ص۶۲۴.    






جعبه ابزار