شیخ بهاءالدّین کاشی عالم فاضل محدّث، در اواخر عهد صفویه میزیسته و در اصفهان ساکن بوده است. سرانجام در سال ۱۱۳۷ه. ق در اصفهان به دست افاغنه شهید شد. (گویند: ) از شاگردان علّامه ملّامحمّدباقر مجلسی بوده و تالیفاتی داشته که از آن جمله است: ۱. «شرح صحیفه سجادیه» ۲. «شرح نهجالبلاغه». اعقاب او در کاشان ساکن هستند. مقبرهاش در قبرستان سنبلستان (چملان) اصفهان بوده که در اوایل قرن چهاردهم شمسی از بین رفته است.
[۱]مهدوی، سیدمصلحالدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۸۶.
[۲]مهدوی، سیدمصلحالدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۳۸۸.