شمسالدین امیرعلایی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شمسالدین امیرعلایی یکی از سیاسیون
دوران قاجار و از افراد مشهور
خاندان امیرعلایی بود.
شمسالدین امیرعلایی در
سال ۱۲۷۹ در
تهران به دنیا آمد. وی فرزند نجدالدوله و
نتیجه رحیمخان علاء
الدوله بود که تحصیلات خود را در مدرسه سن لویی تهران، مدرسه دارالفنون و مدرسه حقوق به اتمام رساند و در سال ۱۳۰۹ برای ادامه تحصیل راهی
اروپا شد
و مدرک لیسانس حقوق را در دانشگاه مون پولیه
پاریس به دریافت کرد.
او که مدرک خود را از
فرانسه گرفته بود به همرام هم کلاسیهای ایرانی خود حزب «ایران» را تشکیل دادند.
وی در مجلهای به نام «مجموعه حقوقی» مقالات مفیدی ارائه میداد و از فعالان مجله بود.
به ایران آمد و پس از خدمتی کوتاه در
دادگستری پپ، به کمک علیاکبر داور در وزارت دارایی مشغول به کار شد و بعد از مرگ داور به دادگستری بازگشت و در سال ۱۳۲۲ به دادستانی دیوان کیفر کارکنان دولت منصوب شد
و تمام همّ خود را برای
مبارزه با مفاسد اقتصادی گذاشت که همین پافشاری او موجبات اخراجش را فراهم کرد.
در سال ۱۳۲۴
حزب ایران را ترک کرد
و در بهمن همان
سال به عنوان کفیل وزارت کشاورزی وارد کابینه اول قوام شد
و در زمان ترمیم کابینه به عنوان وزیر کشاورزی شروع به کار کرد.
در کابینه دوم قوام که در ۳۰ خرداد ۱۳۳۶ اعلام گردید، در سمت خود ابقا شد؛
اما بعد از مدتی به سبب موضوع حمل جنازه
رضاشاه از
مصر به تهران و
دفن آن که او به مخالفت با آن پرداخته بود، از کابینه قوام استعفا داد.
با سقوط دولت قوام، سپهبد حاج
علی رزم آرا، امیرعلایی را جزء افراد صالح و شایسته و ناآلوده شناسایی و از او به کابینه خود دعوت کرد که وی نپذیرفت.
امیرعلایی در مشاغل متعددی خدمت کرد که برخی عبارتند از:
در سال ۱۳۲۹ در زمان دولت رزم آرا با اجازه مصدق، استاندار
گیلان شد
و بعد از مرگ رزم آرا، در دولت اول
حسین علاء پست وزارت دادگستری را پذیرفت.
وی تنها وزیر در کابینه علاء بود که عضو جبهه ملی بود.
در دولت
دکتر مصدق نیز در اردیبهشت سال ۱۳۳۰ به عنوان وزیر اقتصاد ملی شروع به کار کرد.
در خرداد همان سال با حفظ سمت در وزارت
اقتصاد، مامور فوقالعاده دولت در خوزستان و استاندار استان ششم شد و همچنین در اجرای ملی شدن صنعت نفت مراقبت تامه داشته است.
مدتی بعد وزیر کشور دولت مصدق شد و جای زاهدی نشست.
در آذر ماه همان سال به سبب تغییراتی که در کابینه مصدق روی داد او وزیر دادگستری شد.
در فاصله شهریور ۲۰ تا ۳۲ به جهت اینکه دربار در دادگستری نفوذی نداشت؛
لذا امیرعلایی با شاه رابطه خوبی نداشت و این موجب شد که از
اعتماد شاه برخوردار نباشد.
در سال ۱۳۳۲ به علت اختلافاتی که بین
آیتالله کاشانی و امیرعلایی به وجود آمد، مصدق مجبور شد، او را از سمتش کنار بگذارد، لذا به عنوان وزیر مختار در بلژیک راهی آن کشور شد و تا ۲۸ مرداد ۳۲ در همین سمت باقی بود.
وی مدتی در اروپا ماند و سپس به ایران بازگشت. او به همراه ۵ تن دیگر از نمایندگان سیاسی ایران در کشورهای خارجی که از
حکومت ملی حمایت کردند احضار و اخراج شد.
وی به فعالیت خود علیه دولت ادامه داد که این باعث دستگیری او در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۳۴ شد که مدتی زندانی و بعد به جنوب
تبعید گردید.
پس از خلاصی به اروپا رفت و ادامه تحصیل داد و موفق شد از دانشگاه سورین در دو نوبت دکتری دانشگاهی و دولتی بگیرد.
وی از سران جبهه ملی و از نزدیکان و طرفداران دکتر مصدق بود
و کتابهای زیادی برجای گذاشت. وی به عنوان یکی از رهبران جبهه ملی در درگیری اول بهمن ۱۳۴۰ در دانشگاه
تهران و تظاهرات ۱۶ شهریور مردم تهران شرکت داشت.
پس از پیروزی
انقلاب اسلامی و سقوط شاه، دکتر کریم سنجانی،
رهبر جبهه ملی و وزیر امور خارجه کابینه مهندس مهدی بازرگان، دکتر امیرعلایی را که در فرانسه از وجهه خوبی برخوردار بود، به عنوان
سفیر ایران در
پاریس دعوت به همکاری کرد و ایشان پذیرفت؛
اما در سال ۱۳۵۹ به سبب اختلاف با قطبالدین، وزیر امور خارجه وقت، استعفاء داد و به ایران بازگشت. وی در مورد بختیار گفته بود که وی از سال ۱۳۶۳ برای سیا کار میکند.
دکتر امیرعلایی بعد از چند سال زندگی در
ایران، در سال ۱۳۷۳ درگذشت.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «خاندان امیرعلایی» تاریخ بازیابی ۹۵/۰۳/۲۳.