شفن (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

شَفّن (به فتح شین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای باد سرد که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره دعای استسقاء از این واژه استفاده نموده است.

---

شَفّن و شَفّان (به فتح شین) به معنای باد سرد آمده است.

---

امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص دعای استسقاء فرموده است: ««اللهم... وَاَنْزِلْ عَلَیْنَا سَمَاءً مُخْضِلَةً... غَیْرَ خُلَّب بَرْقُهَا... وَلاَ شَفَّان ذِهَابُهَا»؛ خدایا بر ما بارانی خیس کننده بفرست. که برق آن امیدوار کننده و بی‌باران نباشد و باران‌هایش باد سرد نداشته باشد.»
«ذهاب» جمع ذهبه به معنی باران کم است.

---

این واژه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---