سیّدحسین مازندرانی اصفهانی، فاضل ادیب و واعظ خطیب، در اصفهان ساکن بوده و سپس به تهران مهاجرت کرده است و در آنجا به وعظ و خطابه پرداخته است. در ادبیات متبحّر و دارای انشائی استوار بود و به فارسی و عربیشعر میسرود. وی در سال ۱۲۸۵ق جنگی ادبی ترتیب داده و برخی از اشعار خود را در آن آورده است.
[۱]حسینی اشکوری، سیداحمد، تذکره شاعران فارسی سرا، ص۳۱-۳۲.