ابوالقاسمقاری، از فضلاء و دانایان قرائت و تجوید در اصفهان بود، طبع شعر نیز داشت، و در عهد شاه عبّاس دوم صفوی می‌زیست، در سال ۱۰۶۱ق منظومه‌ای در تجوید به نام لؤلوییّه سروده که بیت اوّلش این بیت است: "ای کلام از انتظام نام ذاتت در نظام وی ••• ز شهد شکّرین شکرت زبان شیرین به کام".
