سیئه و حسنه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به تبدیل شدن سیئه به
حسنه اشاره شده است.
تبديل سيّئه
و گناهان بندگان به حسنات، به فرمان خدا پس از
توبه،
ایمان و عمل صالح آنان:
«إِلَّا مَنْ تابَ
وَ آمَنَ
وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ ...؛
مگر كسانى كه (از آنچه در آن بودند) توبه كنند
و ایمان آورند
و عمل شایسته نمایند، پس آنهایند كه خداوند گناهان‌شان را تبدیل به نیكى‌ها مى‌كند (
توفیق مى‌دهد در
آینده به جاى آن گناهان
عمل‌هاى نیك كنند، یا نسبت به گذشته گناهان‌شان را محو
و به جایش حسنات مى‌نویسد)....»
غفران و رحمت خدا، منشأ تبديل سيّئات بندگان به حسنات:
«إِلَّا مَنْ تابَ
وَ آمَنَ
وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ
وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً؛
مگر كسانى كه (از آنچه در آن بودند) توبه كنند
و ایمان آورند
و عمل شایسته نمایند، پس آنهایند كه خداوند گناهان‌شان را تبدیل به نیكى‌ها مى‌كند (توفیق مى‌دهد در آینده به جاى آن گناهان
عمل‌هاى نیك كنند، یا نسبت به گذشته گناهان‌شان را محو
و به جایش حسنات مى‌نویسد)
و همواره خداوند بسیار آمرزنده
و مهربان است.»
تبديل سيّئه (سختيها) در برخى امّتها به حسنه (رفاه)، به منظور
عذاب استدارج:
«ثُمَّ بَدَّلْنا مَكانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّى عَفَوْا
وَ قالُوا قَدْ مَسَّ آباءَنَا الضَّرَّاءُ
وَ السَّرَّاءُ فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً
وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ؛
سپس به جاى آن بدى
و سختى،
نیکی و خوشى آوردیم تا (از نظر
مال و فرزند) فزونى یافتند
و (باز متنبه نشده) گفتند:
پدران ما را هم ناراحتى
و راحتى رسید (امرى است طبیعى
و مؤثرى پشت پرده نیست) پس آنها را به ناگاه گرفتار كردیم در حالى كه بى‌خبر بودند.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۶۰۱، برگرفته از مقاله «سیئه به حسنه».
