سَوْفَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَوْفَ:(فَسَوْفَ نُصْلِيهِ ناراً) «سَوْفَ» (به فتح سین و سکون واو)
حرف استقبال است كه افعال مضارع را از
حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص می‌كند.
آیه مورد بحث مردم را از
قتل نفس بازمى‌دارد، می گوید: و هركس از اين فرمان سرپيچى كند و خود را آلوده خوردن اموال ديگران به ناحق سازد و يا
دست به انتحار و
خودکشی زند، نه تنها به
آتش اين جهان مى‌سوزد بلكه در
آتش قهر و
غضب پروردگار نيز خواهد سوخت و اين كار براى خدا آسان است.
به موردی از کاربرد «سَوْفَ» در قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ عُدْوانًا وَ ظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْليهِ نارًا وَ كانَ ذَلِكَ عَلَى اللّهِ يَسيرًا) «و هر كس از روى تجاوز و
ستم چنين كند، بزودى او را در آتشى وارد خواهيم ساخت؛ واين كار براى خدا آسان است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ عُدْواناً وَ ظُلْماً ...) كلمه عدوان همه رقم تجاوز را شامل مى‌شود، چه تجاوز
جایز و
پسنديده و چه تجاوز ممنوع و مذموم، چون مى‌بينيم در
قرآن کریم در هر دو معنا استعمال شده، در آيه مورد بحث در تجاوز ممنوع استعمال شده، و در آيه:
(فَلا عُدْوانَ إِلّا عَلَى الظّالِمينَ) كه از آن بر مى‌آيد، در مورد
ظالمان عدوان
پسنديده است، و در آيه:
(وَ تَعاوَنوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى، وَ لا تَعاوَنوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ) نيز به معناى ناپسند آن آمده، پس معلوم مى‌شود كلمه عدوان معنايى وسيع‌تر از كلمه
ظلم دارد، و اعم از
ظلم است، پس كسى نگويد در يک آيه چرا هر دو كلمه آمده و معناى عدوان در خصوص آيه مورد بحث تجاوز از حدودى است كه خداى تعالى معين فرموده، و كلمه نصلى متكلم مع الغير از
فعل ماضی از ماده اصلاء است، و اصلاء بنار به معناى سوزاندن با
آتش است.
در اين آيه شريفه از اين جهت كه مشتمل بر كلمه ذلک است التفاتى از خطاب كه متوجه عموم مؤمنين بود به خطاب به شخص
رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به كار رفته، در اول به عموم خطاب كرده بود كه: هان اى مؤمنين چنين و چنان مكنيد، كه خداى شما
رحیم است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سوف»، ج۲، ص ۴۳۸.
