• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سنت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مشابه: سنت (علوم دیگر).


سُنَّت (به ضم سین و تشدید نون) از واژگان قرآن کریم به معنای طریقه، سیره و رویه است و جمع آن سُنَن می‌باشد.



سُنَّت به معنای طريقه و رويه است.


(وَ إِنْ يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ‌ سُنَّتُ‌ الْأَوَّلِينَ) (و اگر به اعمال سابق بازگردند، سنّت خداوند در مورد گذشتگان، درباره آنها جارى مى‌شود. (و مجازات شديدى خواهند شد).) يعنى اگر به عداوت اسلام و رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) برگردند طريقه گذشتگان يعنى طريقه و رويه خداوند درباره کفّار ديگر كه هلاكشان كرد، گذشته و روشن شده است. طبرسی گويد: سنّت و طريقه و سيره نظير هم‌اند.
دليل اينكه مراد از سنّت در آيه طريقه خداست آيات ذيل است كه صريحا به خدا نسبت داده شده است. مثل‌
(سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ) (اين سنّت الهى در مورد كسانى كه پيش از اين بوده‌اند نيز جارى بوده است.)
(سُنَّتَ‌ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ) (اين سنّت خداوند است كه همواره در ميان بندگانش جارى شده، و در آن جا كافران زيانكار شدند.)

۲.۱ - سُنَن

جمع سنّت، سُنَن است‌.
(قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ‌ سُنَنٌ‌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ) (پيش از شما، سنّت‌ها و مجازات‌هاى الهى بر طبق اعمال امت‌ها وجود داشت پس در روى زمین، گردش كنيد.)
مراد از سنن در آيه‌ (وَ يَهْدِيَكُمْ‌ سُنَنَ‌ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ) (و به سنّت‌هاى صحيح پيشينيان رهبرى كند.) سنت‌ها و طريقه‌هاى انبياى سلف است و در آيه اول مراد از آن عذاب و هلاک مى‌باشد.
(فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ‌ الْأَوَّلِينَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ‌ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ‌ اللَّهِ تَحْوِيلًا) (آيا آنها چيزى جز سنّت پيشينيان و عذاب‌هاى دردناک الهى را انتظار دارند؟! هرگز براى سنّت خدا تبديلى نخواهى يافت، و هرگز براى سنّت الهى دگرگونى نمى‌يابى.) اين تعبير با مختصر تفاوت در آیه ۷۷ اسراء و ۶۲ احزاب و ۲۳ فتح نيز آمده و همه درباره اهلاک و تعذيب كفّار است و روشن می‌كند كه رويه خدا تغيير ناپذير است راغب بعضى از آنها را به اصول شرايع حمل كرده ولى آيات در آن زمينه نيستند گرچه اصول شرايع نيز يكسان است.
در «حول» از المیزان نقل شد كه تبديل آن است عافیت و نعمت به جاى عذاب گذاشته شود و تحويل آن است كه عذاب مثلا از قوم مستحق به قوم غير مستحق انتقال يابد.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۳۴۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۲۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۶۸.    
۴. انفال/سوره۸، آیه۳۸.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۷۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۹۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۱۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۳.    
۱۱. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۸.    
۱۲. احزاب/سوره۳۳، آیه۶۲.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۳.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲۴.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۸۵.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۶۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۲۹.    
۱۸. غافر/سوره۴۰، آیه۸۵.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۵۷.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۴۱.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۳۲.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۳۱۴.    
۲۴. آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۳۷.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۷.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۱.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۳۰.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۴۱.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۶۳.    
۳۰. نساء/سوره۴، آیه۲۶.    
۳۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۲.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۸۰.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۴۴۷.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۵۷.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۱۰.    
۳۶. فاطر/سوره۳۵، آیه۴۳.    
۳۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۹.    
۳۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۵۸.    
۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۸۳.    
۴۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۴۵.    
۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۵۶.    
۴۲. اسراء/سوره۱۷، آیه۷۷.    
۴۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۷۴.    
۴۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۳۹.    
۴۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۶۷.    
۴۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۸۹.    
۴۷. احزاب/سوره۳۳، آیه۶۲.    
۴۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۴۰.    
۴۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۱۱.    
۵۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۸۱.    
۵۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۷۹.    
۵۲. فتح/سوره۴۸، آیه۲۳.    
۵۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۸۷.    
۵۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۴۲۹.    
۵۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۸۶.    
۵۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۱۶۱.    
۵۷. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۲۹.    
۵۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۵۸.    
۵۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۸۳.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سنّة»، ج۳، ص۳۴۲.    






جعبه ابزار