سلیمان بن عبدالرحمان الداخل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سلیمان بن عبدالرحمان الداخل، از شخصیت‌های نظامی قرن دوم قمری و بزرگ‌ترین فرزند
عبدالرحمان الداخل بود که بر علیه برادرش،
هشام شورید. او سرانجام به
سال ۱۸۴ ق توسط برادرزاده‌اش
حکم بن هشام اموی کشته شد.
سلیمان بن عبدالرحمان الداخل فرزند معاویة
بن هشام بن عبدالملک
بن مروان
اموی قرشی، بزرگ‌ترین فرزند عبدالرحمان الداخل بود. وی علیه برادرش،
هشام ـ که توسط پدرشان برای ولیعهدی انتخاب شده بود ـ شورید و مردم را در طلیطله و اطراف آن به
خلافت خود دعوت کرد.
برادرش،
عبدالله به او پیوست و در شورش و عصیان با
هشام هم‌پیمان شدند.
هشام لشکری برای جنگ با آنان اعزام داشت.
سلیمان ناچار به کوه‌های بلنسیه گریخت و نزد بربرها مخفی شد.
چندی بعد، از برادرش،
هشام بخشش و امان طلبید.
هشام نیز او را بخشید و به او دستور داد که به همراه برادرش، عبدالله ـ که قبلا طلب عفو کرده بود ـ از اندلس بیرون رفته و به همراه خانواده‌های خود به مغرب بروند. آنها نیز چنین کردند.
هنگامی که
هشام درگذشت،
سلیمان و عبدالله از راه دریا مخفیانه گذشتند و وارد
اندلس شدند. آنان به جمع‌آوری نفرات برای جنگ با حَکَم
بن هشام پرداختند، اما حَکَم شورش آنان را سرکوب و
سلیمان را دستگیر و اعدام کرد. در این میان عمویش، عبدالله گریخت و باز در بلنسیه مخفی گردید و پس از مدتی، امان طلبید. حَکَم نیز به او امان داد و او را بخشید.
عبدالله، در طول حکومت حَکَم، آرامش و انزوا اختیار کرد. مرگ
سلیمان در ۴۵ سالگی اتفاق افتاد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ
اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ
اسلامی، ج۱، ص۴۲۰.
