• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سعد بن طریف اسکاف حنظلی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سعد بن طریف اسکاف حنظلی کوفی تمیمی خفّاف، از اصحاب امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السّلام) و از محدثان ضعیف مشترک امامیه و اهل‌سنت در عصر امام صادق (علیه‌السّلام) بود.



سعد بن طریف اسکاف حنظلی کوفی تمیمی خفّاف، از موالی بنی تمیم و اهل کوفه بود و از اصحاب امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت و از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام) روایت کرده است.
سعد افزون بر امامان معصوم، از کسانی چون اصبغ بن نباته، حکم بن عتیبه، ابواسحاق سبیعی و عکرمه مولای ابن‌عباس حدیث فرا گرفته و روایت کرده است. وی دارای راویان و شاگردان بسیاری نیز بوده که از آن میان افرادی چون خلف بن خلیفه، علی بن مسهر و اسماعیل بن عُلیّه را می‌توان نام برد.


سعد اسکاف از راویان مشترک امامیه و اهل‌سنت است و رجال‌شناسان دو گروه، وی را محدثی ضعیف و دارای روایات غیرقابل قبول دانسته‌اند.
کشّی به نقل از حمدویه، سعد را از پیروان فرقه ناووسیه می‌داند کسانی که در امامت امام صادق (علیه‌السّلام) توقف کرده و اعتقاد دارند آن حضرت زنده است. نجاشی سعد را توثیق نکرده و او را دارای روایات غیرمقبول، و علامه به نقل از ابن‌غضائری وی را ضعیف دانسته است. ابن‌معین، ابوحاتم رازی، احمد بن حنبل و ترمذی از رجال‌شناسان اهل‌سنت وی را ضعیف برشمرده و احادیثش را قوی ندانسته‌اند. ابن‌حبّان نوشته است که سعد مهارت خاصی در جعل حدیث داشت و فوراً حدیث جعل می‌کرد.


سعد اسکاف در زمان حیات امام صادق (علیه‌السّلام) از دنیا رفت.
[۲۴] زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۸۴۵.



سعد اسکاف دارای تالیفی به نام رسالة ابی‌جعفر (علیه‌السّلام) بوده است.


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۶] عجلی، احمد بن عبدالله، تاریخ الثقات، ص۱۷۹.



۱. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۳۵۲.    
۲. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۵۴.    
۳. ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۳۵۷.    
۴. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۲۰۳.    
۵. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۲۴.    
۶. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۹۲.    
۷. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۹، ص۷۱.    
۸. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳۰، ص۳۲۲.    
۹. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۹.    
۱۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۷۸.    
۱۱. تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ج۲، ص۳۰۹.    
۱۲. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۳۴، ص۱۵۶.    
۱۳. بخاری، اسماعیل بن ابراهیم، التاریخ الکبیر، ج۴، ص۵۹.    
۱۴. ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۴، ص۸۷.    
۱۵. استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۲، ص۳۷۹.    
۱۶. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۲۱۵.    
۱۷. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۲۹۳.    
۱۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۷۸.    
۱۹. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۳۵۳.    
۲۰. صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۱۳۴.    
۲۱. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۱۲۲.    
۲۲. ابن‌حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۱، ص۳۵۷.    
۲۳. عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۱، ص۲۳۱.    
۲۴. زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۸۴۵.
۲۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۷۸.    
۲۶. عجلی، احمد بن عبدالله، تاریخ الثقات، ص۱۷۹.
۲۷. کاظمی، محمدامین، هدایة المحدثین، ص۷۱.    
۲۸. ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۵۵.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۶۰، برگرفته از مقاله «سعد بن طریف اسکاف».






جعبه ابزار